Karbon yutakları, karbonu uzun süre emen, biriktiren, doğal, biyolojik veya teknik tüm faktörlerdir. Çoğunlukla, atmosferdeki karbondioksiti (CO₂) emerler ve CO₂ olarak depolarlar veya karbon içeren bileşiklere (örneğin lignin) dönüştürürler. CO₂'nin atmosferden karbon yutaklarına hareketi sera etkisini azaltır. Okyanus, toprak, fosil yakıtlar ve ormanlar ana karbon yutaklarıdır. Dünyadaki karbonun bir kısmı okyanusta, CO₂ olarak suda seyreltilmiş halde bulunur. İklim değişikliğine bağlı sıcaklık artışıyla birlikte CO₂'nin sudaki çözünürlüğü azalır ve okyanustan salınır.
Toprak, tüm atmosferden daha fazla karbon içerir. Karkas ve yapraklar gibi ölü maddeler ile toprak organik maddesi toprak karbonunu oluşturur. Fosil yakıtlar, milyonlarca yıl önce gömülmüş canlı organizmalardan elde edilen karbon bileşikleridir. Fosil yakıtların yakılması toprak ve atmosfer arasındaki karbon dengesini etkiler. Karadaki bitkiler ve deniz yaşamı (hayvanlar, bakteriler, arkealar) canlı organizmaların karbonunun çoğunluğunu içerir Ormansızlaşma gibi insan faaliyetleri depolanmış karbon miktarını azaltır.
