Κοινωνικές και Υγειονομικές Επιπτώσεις των Υπολειμμάτων Τροφίμων στην Ινδία

Η σπατάλη τροφίμων αποτελεί σημαντική πρόκληση για την αστική επισιτιστική ασφάλεια. Έτσι, υπάρχει πιθανότητα να περιορίζεται η πρόσβαση της μεσαίας τάξης σε προσιτά και θρεπτικά τρόφιμα. Η ανάπτυξη της αστικής γεωργίας σε πολλές πόλεις αναγνωρίζεται ως βιώσιμη λύση για την ενίσχυση της επισιτιστικής ασφάλειας, προσφέροντας θέσεις εργασίας και αξιοποιώντας αστικές εκτάσεις (Gupta & Gangopadhyay, 2013). Η ενσωμάτωση της αστικής γεωργίας στα συστήματα τροφίμων ενισχύει την επισιτιστική ασφάλεια και δημιουργεί έναν περιβαλλοντικά βιώσιμο αστικό χώρο, που μειώνει τις υγειονομικές επιπτώσεις των υπολειμμάτων τροφίμων.

Επισιτιστική ασφάλεια

Η αστική γεωργία προσφέρει μια βιώσιμη λύση για την επισιτιστική ανασφάλεια. Μέχρι το 2050, με το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού να αναμένεται να ζει σε αστικές περιοχές, η πρόκληση της βιώσιμης σίτισης αυτών των πληθυσμών θα είναι τεράστια. Στην Ινδία, ο αστικός πληθυσμός αυξήθηκε σε 31,18% το 2011, γεγονός που αντανακλά την ανάγκη για βελτιωμένα αστικά συστήματα διατροφής (Census of India, 2011). Η αστική γεωργία καλύπτει τη ζήτηση τροφίμων, δημιουργεί θέσεις εργασίας, μειώνει την υπερθέρμανση του πλανήτη, βελτιώνει την ποιότητα του αέρα και προάγει ένα υγιές οικοσύστημα (Gupta & Gangopadhyay, 2013). Για την καταπολέμηση της πείνας και της μη βιώσιμης ανάπτυξης, είναι απαραίτητη η συνέργεια μεταξύ δημόσιας πολιτικής, καινοτόμου αστικού σχεδιασμού και βιώσιμων γεωργικών πρακτικών (Gupta & Gangopadhyay, 2013). Αυτή η ολιστική προσέγγιση, που ενσωματώνει την τεχνολογία και τη συμμετοχή της κοινότητας, μπορεί να μεταμορφώσει τα αστικά συστήματα διανομής και παροχής τροφίμων. Ωστόσο, η αστική παραγωγή τροφίμων συχνά περνά απαρατήρητη, παρά τη δυνατότητά της να συμβάλει σημαντικά στην αστική επισιτιστική ασφάλεια (Pothukuchi & Kaufman, 1999).

Υγεία

Η αύξηση της σπατάλης τροφίμων έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία, όπως η έλλειψη προσβασιμότητας σε βασικά θρεπτικά συστατικά και η αύξηση του κινδύνου ασθενειών είτε λόγω έλλειψης τροφίμων είτε λόγω της ακατάλληλης απόρριψης, που δημιουργεί εστίες μόλυνσης. Προηγούμενες μελέτες έχουν επικεντρωθεί κυρίως στην ανάπτυξη του γεωργικού τομέα, την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης ή τη διασφάλιση της επισιτιστικής ασφάλειας (Pingali, Aiyar, Abraham, & Rahman, 2019). Ωστόσο, αυτές οι προσεγγίσεις συχνά αποτυγχάνουν να λάβουν υπόψη τον τρόπο με τον οποίο οι τομείς αυτοί επηρεάζουν τα ευρύτερα οικονομικά, οικολογικά και υγειονομικά συστήματα. Αυτό έχει οδηγήσει σε πολιτικές που, ενώ στοχεύουν στην αύξηση της γεωργικής παραγωγικότητας ή της οικονομικής ανάπτυξης, συχνά βλάπτουν το περιβάλλον, επιδεινώνουν τις ανισότητες και παραβλέπουν τα αυξανόμενα ποσοστά παχυσαρκίας (Pingali, Aiyar, Abraham, & Rahman, 2019).

Υπάρχει μία μεταβολή στη ζήτηση τροφίμων που δείχνει μια στροφή προς τα επεξεργασμένα τρόφιμα και τα ζαχαρούχα ποτά, συμβάλλοντας σε υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας και ελλείψεων σε βασικά θρεπτικά συστατικά (Pingali, Aiyar, Abraham, & Rahman, 2019). Παρά τη γενική αύξηση της διαθεσιμότητας τροφίμων, η μέση κατανάλωση θερμίδων έχει μειωθεί λόγω του πιο καθιστικού τρόπου ζωής (Deaton & Drèze, 2009). Αυτή η μείωση της κατανάλωσης θερμίδων συνέπεσε με τη βελτίωση της διατροφικής ποικιλομορφίας, καθώς τα νοικοκυριά έχουν πρόσβαση σε περισσότερες κατηγορίες τροφίμων. Από το 1990 έως το 2012, τα αγροτικά νοικοκυριά αύξησαν την ποικιλία των κατηγοριών τροφίμων που καταναλώνουν από 8,8 σε 9,7, ενώ τα αστικά νοικοκυριά παρουσίασαν αύξηση από 9,3 σε 9,5 (Shankar et al., 2017). Από το 1983 έως το 2005, η κατά κεφαλήν πρόσληψη θερμίδων μειώθηκε κατά 8,6% στις αγροτικές περιοχές και κατά 2,4% στις αστικές περιοχές (Pingali, Aiyar, Abraham, & Rahman, 2019).

Συμπέρασμα

Η μείωση της σπατάλης τροφίμων είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση της επισιτιστικής ασφάλειας και της δημόσιας υγείας στην αστική Ινδία. Η ενίσχυση της αστικής γεωργίας και η βελτιωμένη διαχείριση των αποβλήτων μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση της έλλειψης τροφίμων και στην ενίσχυση της πρόσβασης σε θρεπτικά τρόφιμα. Μια ολιστική προσέγγιση, η οποία ενσωματώνει νέες τεχνολογίες και τη συμμετοχή της κοινότητας, έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώσει τα αστικά συστήματα διανομής τροφίμων και να προάγει πιο υγιεινές διατροφικές επιλογές. Ο μακροπρόθεσμος στόχος είναι η ανάπτυξη ενός ποικιλόμορφου διατροφικού συστήματος, το οποίο θα παρέχει καλύτερη και πιο προσιτή διατροφή σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Επιπλέον, προκλήσεις όπως ο ανταγωνισμός για τη γη, το νερό και την ενέργεια, μαζί με την μέριμνα για το περιβάλλον, περιπλέκουν την ικανότητα του επισιτιστικού συστήματος να παρέχει θρεπτικά τρόφιμα (Godfray et al., 2010 - Pingali, Aiyar, Abraham, & Rahman, 2019). Η αυξανόμενη αστικοποίηση προσθέτει ένα επιπλέον επίπεδο πολυπλοκότητας, καθώς πολλοί Ινδοί ζουν σε παραγκουπόλεις με ανεπαρκή πρόσβαση σε υποδομές, γεγονός που επιδεινώνει τις προκλήσεις του επισιτιστικού συστήματος (Pingali, Aiyar, Abraham, & Rahman, 2019).

Πηγές

Census of India 2011. Accessed through censusindia.gov.in
Deaton, A., & Drèze, J. (2009). Food and nutrition in India: Facts and interpretations. Economic and Political Weekly, 47(7), 42–65. https://doi.org/10.2307/40278509
Godfray, H. C. J., Beddington, J. R., Crute, I. R., Haddad, L., Lawrence, D., Muir, J. F., … Toulmin, C. (2010). Food security: The challenge of feeding 9 billion people. Science, 327(5967), 812–818. https://doi.org/10.1126/science.1185383
Gupta, R., & Gangopadhyay, S. G. (2013). Urban food security through urban agriculture and waste recycling: Some lessons for India. Vikalpa, 38(3), 13-22.
Pingali, P., Aiyar, A., Abraham, M., & Rahman, A. (2019). Transforming food systems for a rising India (p. 368). Springer Nature.
Pothukuchi, K., & Kaufman, J. L. (1999). Placing the food system on the urban agenda: The role of municipal institutions in food system planning. Agriculture and Human Values, 16(Fall), 213-224.
Shankar, B., Agrawal, S., Beaudreault, A. R., Avula, L., Martorell, R., Osendarp, S., … Mclean, M. S. (2017). Dietary and nutritional change in India: Implications for strategies, policies, and interventions. Annals of the New York Academy of Sciences, 1395(1), 49–59. https://doi.org/10.1111/nyas.13324