Διαχείριση ζιζανίων στο σέλερι

Σημείωση: οι ακόλουθες πληροφορίες αφορούν το Apium graveolens var. graveolens (σέλερι).

Λόγω της αργής ανάπτυξης των φυτών σέλερι (χαμηλή ανταγωνιστική ικανότητα), τα ζιζάνια συχνά αποτελούν πρόβλημα στα πρώτα στάδια ανάπτυξης της καλλιέργειας, καθώς ανταγωνίζονται τα φυτά για χώρο και πρόσβαση στο ηλιακό φως, το νερό και τα θρεπτικά συστατικά. Επιπλέον, τα ζιζάνια μπορούν να φιλοξενήσουν εχθρούς της καλλιέργειας και να διατηρήσουν ή ακόμη και να αυξήσουν τα επίπεδα ασθενειών στον αγρό. Ως αποτέλεσμα, τα ζιζάνια, ιδίως κατά τη διάρκεια των πρώτων 4 εβδομάδων μετά τη φύτευση, μπορούν να μειώσουν την ποιότητα και την ποσότητα του συγκομιζόμενου προϊόντος έως και 30-40%. Όλοι οι παραγωγοί πρέπει να έχουν μια σωστή στρατηγική ελέγχου των ζιζανίων, η οποία μπορεί να διαφέρει σημαντικά μεταξύ των χωρών, του νομοθετικού πλαισίου, των μέσων παραγωγής, του κλάδου στον οποίο απευθύνεται το προϊόν κ.λπ.

Προκειμένου να ελέγχουν τα ζιζάνια πιο αποτελεσματικά, συμβουλεύουμε όλους τους παραγωγούς να υιοθετήσουν μια πιο ολιστική προσέγγιση εφαρμόζοντας πρακτικές ολοκληρωμένης διαχείρισης ζιζανίων. Τέτοιες τεχνικές μπορεί να περιλαμβάνουν την καλλιέργεια, την αμειψισπορά, την ψευδοσπορά (δηαλδή την άρδευση και κατεργασία πριν από τη φύτευση στο σπορείο) , τη μετατόπιση των ημερομηνιών και των αποστάσεων φύτευσης, την εδαφοκάλυψη και τη χημική καταπολέμηση (ζιζανιοκτόνα).

Πιο συγκεκριμένα, η καλλιέργεια (με το χέρι ή με μηχανήματα) είναι συνήθως απαραίτητη για τον έλεγχο των ζιζανίων τόσο πριν όσο και μετά τη φύτευση. Ωστόσο, δεδομένου ότι το σέλερι έχει ρηχό - επιφανειακό ριζικό σύστημα, είναι απαραίτητο να αποφεύγονται οι βαθιές κατεργασίες (όργωμα). Μπορεί να γίνεται εναλλαγή της καλλιέργειάς σας με φράουλες, μαρούλια ή μπρόκολο που είναι καλλιέργειες όπου εφαρμόζονται αποτελεσματικά συστήματα διαχείρισης ζιζανίων. Στη συμβατική γεωργία, υπάρχει επίσης η δυνατότητα εφαρμογής ζιζανιοκτόνων. Σας συμβουλεύουμε πάντα να χρησιμοποιείτε εγκεκριμένα (με ετικέτα) και κατάλληλα για την καλλιέργεια χημικά σκευάσματα και να τηρείτε τον χρόνο και τη δόση εφαρμογής που συνιστάται στην ετικέτα. Συμβουλευτείτε τις τοπικές αρμόδιες αρχές και τους γεωπόνους σας για να βρείτε το καταλληλότερο προϊόν για την καλλιέργεια, τα ζιζάνια και τον αγρό σας. Τέλος, συνιστάται να μην χρησιμοποιείτε ζιζανιοκτόνα με τον ίδιο τρόπο δράσης πολλές φορές για να αποφύγετε την ανάπτυξη ζιζανίων ανθεκτικών στα ζιζανιοκτόνα. Σε ορισμένα συστήματα παραγωγής, οι παραγωγοί χρησιμοποιούν πλαστικά ή οργανικά στρώματα για να καλύψουν το τμήμα του εδάφους μεταξύ των φυτών για τον έλεγχο των ζιζανίων (η μη πρόσβαση στο ηλιακό φως μειώνει τη βλάστηση των σπόρων των ζιζανίων).

Για να είναι επιτυχή όλα τα παραπάνω, ο αγρότης θα πρέπει να ξεκινήσει με την παρακολούθηση του αγρού του και την αναγνώριση των ειδών και της θέσης των ζιζανίων. Τα δεδομένα αυτά θα βοηθήσουν στην απόφαση για τον πιο αποτελεσματικό τύπο μέτρων ελέγχου. Φυσικά, η παρακολούθηση του πληθυσμού των ζιζανίων δεν θα πρέπει να γίνεται μόνο πριν από τη φύτευση, αλλά θα πρέπει να συνεχίζεται και αργότερα και κυρίως μετά την εφαρμογή της αντιμετώπισης των ζιζανίων, για να αξιολογείται η αποτελεσματικότητά της. Τα είδη ζιζανίων που απαντώνται σε ένα χωράφι και η σοβαρότητα του προβλήματος που προκαλούν μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με το ιστορικό ζιζανίων/καλλιέργειας του χωραφιού, την εποχή του έτους και τις τοπικές περιβαλλοντικές συνθήκες. Ορισμένα κοινά ζιζάνια που προκαλούν ανησυχία στους αγρότες είναι τα εξής: μικρή μολόχα (Malva perviflora), κύπερη (Cyperus esculentus), άγριο βλήτο (Amaranthus retroflexus), σόργος (Sorghum halepense), αγριάδα (Cynodon decathlon), μαρτιάκο (Senecio vulgaris L.) και αγροβαμβακιά (Abutilon theophrasti).