Komercyjna uprawa papryki chilli i papryki słodkiej

Jak uprawiać komercyjnie paprykę słodką i chili na zewnątrz

Uprawa papryki na zewnątrz może być dobrym źródłem dochodu. Papryka jest rośliną wieloletnią, ale hodowcy w większości przypadków traktują ją jako roślinę jednoroczną. Znaczna część komercyjnych producentów słodkiej papryki lub chili rozpoczyna uprawę z nasion (hybryd) w zamkniętym, chronionym środowisku. Przygotowują glebę, czekając aż młode sadzonki urosną i będą gotowe do przesadzenia. Uprawiają ziemię, usuwają wszelkie pozostałości po poprzednich uprawach i umieszczają w rzędach czarną folię plastikową. Czarna folia nie tylko pomaga ogrzać glebę, ale także kontroluje pojaw chwasty. Projektują i ustawiają również system nawadniania kropelkowego. Kiedy rośliny są gotowe do przesadzania, robią małe otwory w folii plastikowej, aby posadzić sadzonki. Nawożenie, nawadnianie kroplowe i kontrola chwastów są stosowane w większości przypadków.

Wielu hodowców podpiera rośliny, aby wspomóc ich wzrost, poprawić napowietrzenie i ułatwić zbiór kilka tygodni później. Jednak nie wszystkie rośliny papryki wymagają podpierania. Większość komercyjnych odmian papryki może być zbierana 60-90 dni po przesadzeniu. Czas od posadzenia do zbiorów zależy od odmiany, warunków klimatycznych i wieku posadzonych sadzonek. Zbiory mogą być wykonywane za pomocą ręcznych nożyc lub noży i są zwykle wykonywane w 1-2 sesjach w tygodniu. Plantatorzy papryki uprawianej na zewnątrz mogą również wykorzystywać do zbioru ciągniki. Po zbiorze plantatorzy papryki zaorują i niszczą pozostałości uprawy. Mogą również stosować płodozmian (z kapustą, kukurydzą, roślinami strączkowymi i innymi), aby kontrolować choroby i zapobiegać wyjałowieniu gleby. 

Czynnikiem ograniczającym przy uprawie papryki na zewnątrz jest zawsze temperatura. Optymalna temperatura wynosi 18-26 °C. Do produkcji pyłku roślina potrzebuje temperatury dziennej bliskiej 23 °C i nocnej bliskiej 18 °C. Temperatura gleby nie powinna spadać poniżej 18 °C. Zimna pogoda w okresie wzrostu zahamuje wzrost rośliny. Rośliny narażone na szok temperaturowy nie mogą się łatwo zregenerować.

Istotne jest, aby zdecydować się na metodę uprawy i odmiany papryki, które rozwijają się w Twojej okolicy. Istnieją dwie metody uprawy papryki: Uprawa z nasion lub uprawa z sadzonek.

Jak uprawiać paprykę z nasion

Papryka jest rośliną ciepłolubną. Potrzebuje 2-3 miesięcy od przesadzenia do zbiorów. Producenci zazwyczaj wolą wysiewać nasiona w rozsadnikach na głębokość 0,5-1 cm w kontrolowanych warunkach, a następnie przesadzać je na docelowe stanowiska na polu. Jeśli planujesz uprawę papryki z nasion, musisz znać kilka faktów. Nasiona papryki wymagają do kiełkowania temperatury gleby co najmniej 18 °C. Za optymalne temperatury uważamy te pomiędzy 20 a 30 °C. Aby nasiona mogły wykiełkować, muszą mieć optymalny poziom wilgotności. Producenci wysiewają po dwa nasiona w każdej doniczce, a jako podłoża używają darni, która zapewnia odpowiednie napowietrzenie i drenaż.

Ponadto nasiona papryki muszą mieć średnio poziom wilgotności względnej bliski 70-75%, aby wykiełkować. Nadmierne nawadnianie może być szkodliwe. W niektórych przypadkach młode siewki mogą potrzebować okresu hartowania. Producenci zaczynają stopniowo wynosić rośliny na zewnątrz na dwa tygodnie przed przesadzaniem. Na początku pozostawiają je tylko na dwie godziny, a okresowo zwiększają czas ekspozycji na zewnątrz.

Jak uprawiać paprykę z sadzonek

Rolnicy mogą również kupić rośliny od legalnego sprzedawcy lub przesadzić sadzonki, które sami wyhodowali z nasion. Właściwym czasem na przesadzanie sadzonek jest moment, gdy rozwiną 5-6 prawdziwych liści, osiągając wysokość 15-30 cm.

Wymagania glebowe i przygotowanie do uprawy papryki słodkiej i chilii

Papryka nie ma ścisłych wymagań glebowych. Dobrze rośnie w różnych glebach. Najlepiej jednak rozwija się na glebach średnich i piaszczystych, z odpowiednim napowietrzeniem i drenażem. Jest rośliną wrażliwą zarówno na suszę, jak i na warunki przelania wodą. Optymalny poziom pH wynosi od 6 do 7, ale zdarzają się przypadki, że rośliny tolerują ekstremalne poziomy pH zbliżone do 5,5 lub 8. Podstawowe przygotowanie gleby rozpoczyna się na kilka tygodni przed przesadzeniem sadzonek papryki. Rolnicy usuwają wszelkie pozostałości po poprzednich uprawach i chwasty i w tym czasie dobrze orzą. W tym samym czasie rolnicy usuwają z gleby kamienie i inne niepożądane materiały. 

Tydzień później wielu rolników stosuje nawóz podstawowy, taki jak dobrze zgniły obornik lub syntetyczny nawóz komercyjny, zawsze po analizie wyników badań gleby i konsultacji z lokalnym licencjonowanym agronomem. Większość rolników stosuje nawóz podstawowy tego samego dnia, używając ciągników. Niektórzy rolnicy wolą stosować go tylko w poprzek rzędów sadzenia, podczas gdy inni rozprowadzają go na całym polu. Oczywiście pierwsza metoda jest bardziej oszczędna. Kolejny dzień to prawdopodobnie właściwy moment na instalację rur do nawadniania kropelkowego. 

Pokrycie pola liniową powłoką polietylenową jest kolejnym i najbardziej kluczowym krokiem (zwłaszcza w krajach o nieoptymalnej temperaturze gleby w okresie sadzenia). Wielu producentów pokrywa rzędy czarną/zieloną folią na podczerwień lub czarną folią plastikową. Używają tej techniki, aby utrzymać temperaturę strefy korzeniowej na optymalnym poziomie (>21 °C) i zapobiec wzrostowi chwastów. 

Jeśli chodzi o ekologiczną uprawę papryki, sprawy mogą wyglądać inaczej, a rolnicy mogą wykorzystywać rośliny okrywowe do wzbogacania gleby. Według UC Santa Cruz Farm – Center for Agroecology & Sustainable Food Systems, przygotowanie gleby w organicznej uprawie papryki rozpoczyna się jesienią przed sezonem wegetacyjnym. Wysiewają oni roślinę okrywową (na przykład wykę siewną – Vicia sativa) w okresie jesieni poprzedzającej rok, w którym chcemy uprawiać chili. Około miesiąc przed przesadzeniem papryki (wiosną), orzą i włączają uprawę do gleby, aby wzbogacić swoje pole w materię organiczną. Około 14 dni później traktor ponownie wykonuje orkę, aby stworzyć grządki. Po orce rolnicy nawadniają pole, chociaż nie ma na nim żadnych upraw. Zraszacze nawadniają podniesione grządki. W ten sposób kiełkują nasiona chwastów. Rolnicy zauważają te chwasty i usuwają je. Technika ta jest najczęściej stosowana w uprawie ryżu. Około tydzień później przesadza się młode sadzonki papryki. Przesadzanie odbywa się albo bardzo wcześnie rano, albo w godzinach popołudniowych.

Sadzenie papryki i rozstaw roślin – ile chili posadzić na hektar

Uprawa papryki na wolnym powietrzu rozpoczyna się głównie pod koniec zimy, o ile temperatury są zbliżone do optymalnych. W niektórych krajach sadzonki papryki są przesadzane na zewnątrz w drugiej połowie wiosny. Producenci w krajach o odpowiednim klimacie kontynuują przesadzanie do wczesnej jesieni, a plony zbierają od lata do zimy (od czerwca do grudnia). 

Po wykonaniu wszystkich czynności przygotowawczych (orka, nawożenie podstawowe, instalacja systemu nawadniającego, przykrycie folią) możemy przystąpić do przesadzania. Hodowcy oznaczają na powłoce polietylenowej dokładne miejsca, w których będą sadzić młode rośliny. Następnie kopią dołki pod folią i sadzą sadzonki. Istotne jest, aby sadzić sadzonki na tej samej głębokości, na jakiej znajdowały się w szkółce. Producenci sadzą swoje sadzonki papryki albo w pojedynczych, albo w podwójnych rzędach. Odległości mogą być również różne dla roślin podpieranych i niepodpieranych. Powszechny schemat sadzenia roślin niepodpieranych w pojedynczych rzędach to 0,3 m do 0,5 m odległości między roślinami w rzędzie i 0,5 m do 0,75 m odległości między rzędami. Dla papryki podpieranej w pojedynczych rzędach, preferuje się 25-30 cm odległość między roślinami w rzędzie i 120-150 cm odległość między rzędami. W przypadku podwójnych rzędów wielu producentów preferuje 0,25 m do 0,3 m odległości między roślinami w rzędzie, 0,5 m do 0,6 m odległości między rzędami i 1,2-1,5 m odległości między parami. 

W rezultacie posadzimy w przybliżeniu od 18000 do 45000 roślin na hektar. Odległości i liczba roślin zależą od odmiany papryki, warunków środowiskowych, systemu nawadniania, systemu przycinania i oczywiście celów plonowania producenta. (1 hektar = 10.000 metrów kwadratowych).

Przycinanie papryki – Czy papryki wymagają przycinania? – Jak przycinać paprykę?

Przycinanie jest zabiegiem koniecznym i daje wiele korzyści. Jednak nie wszystkie odmiany papryki wymagają przycinania. W przypadku tych, które tego wymagają, przycinanie umożliwia rolnikom kontrolę nad wielkością roślin. Ponadto, przycinanie pozostawia dodatkową przestrzeń do napowietrzania, co zapobiega infekcjom grzybowym. Poza tym zbiory stają się znacznie łatwiejsze. Ogólnie rzecz biorąc, papryka nieprzycinana ma tendencję do wytwarzania licznych pędów bocznych i liści. Dodatkowe liście utrudniają producentowi kontrolę nad rośliną. Konieczny zabieg przycinania obejmuje usunięcie pędów bocznych. Producenci zachowują na roślinie tylko 2-4 pędy. Dzięki temu roślina ma bardziej elastyczny i łatwiejszy do opanowania kształt. Wielu producentów wykonuje również przerzedzanie. Usuwają oni łodygi, które wyrastają pomiędzy pędem a liściem. Kluczowe jest, aby starać się nie przycinać łodygi zbyt blisko głównej łodygi. Zamiast tego można rozważyć zachowanie odległości 4 cm, aby uniknąć infekcji. Z drugiej strony, przycinanie i podpieranie zwiększa koszty pracy, które mogą być zrównoważone, jeśli okres zbiorów jest wystarczająco długi. Na rynku możemy znaleźć określone odmiany, które oferują zadowalające plony bez przycinania. 

Podpieranie roślin papryki  

Większość producentów papryki stosuje podpieranie roślin. Technika ta zapewnia kilka korzyści. Po pierwsze, zapobiega dotykaniu ziemi przez liście i owoce. Jednocześnie przycinanie pozostawia dodatkową przestrzeń dla przewietrzania. Ponadto zbiór staje się znacznie łatwiejszy. Na zewnątrz producenci stosują paliki i delikatnie wiążą na nich rośliny. 

Wymagania wodne papryki i systemy nawadniania

Według FAO całkowite zapotrzebowanie papryki na wodę w okresie wegetacji wynosi od 600 do 900 mm, a nawet do 1250 mm w przypadku długich okresów wegetacji i kilku zbiorów. Zapotrzebowanie papryki na wodę jest jednak różne w różnych fazach rozwoju rośliny. Ogólnie rzecz biorąc, okresami krytycznymi dla papryki są zawiązywanie i wypełnianie owoców. Przed tymi fazami zapotrzebowanie na wodę jest mniejsze.

Oczywiście zapotrzebowanie na wodę może być zupełnie inne w różnych warunkach pogodowych i glebowych. Na przykład ciężkie gleby gliniaste wymagają zwykle mniejszego nawodnienia niż gleby piaszczyste. Ponadto różne odmiany papryki słodkiej i chili mogą mieć różne wymagania wodne. Wielu producentów w krajach śródziemnomorskich preferuje nawadnianie papryki przez 10 minut co 4-5 dni w okresie wczesnej wiosny. W ten sposób zmuszają roślinę do „poszukiwania” wody i w efekcie do rozbudowy korzeni. Natomiast od kwitnienia do zbiorów nawadniają rośliny codziennie. Rolnicy zazwyczaj preferują nawadnianie papryki wcześnie rano lub późnym wieczorem. Podlewanie liści było związane z pojawieniem się chorób. Ogólnie rzecz biorąc, nadmierna wilgotność, zwłaszcza na liściach, może sprzyjać pojawianiu się chorób.

Z drugiej strony rośliny zestresowane wodą są bardziej podatne na infekcje. Najczęściej stosowanym systemem nawadniania jest nawadnianie kropelkowe. Wielu producentów stosuje wiele lub pojedyncze rury kroplujące o średnicy 12-20 mm i przydziale wody 2-8 litrów na godzinę.

Zapylanie papryki

Papryka jest rośliną samopylną. Oznacza to, że rolnicy nie muszą używać owadów, aby zwiększyć zapylenie papryki. Według badań, owady mogą jednak przyspieszyć proces dojrzewania owoców. Producenci powinni jednak zachować ostrożność w przypadku uprawy papryki słodkiej i chili razem. Jeśli posadzą paprykę chili w pobliżu słodkiej papryki, słodka papryka może dawać ostre owoce. Powodem jest to, że bardzo często rośliny słodkiej papryki mogą być zapylane pyłkiem papryki chili, przenoszonym przez wiatr lub owady. Aby uniknąć tego zjawiska i utraty wartości handlowej produktów, właściwą techniką jest pozostawienie dużej odległości pomiędzy hodowlą chili i papryki słodkiej. 

Odchwaszczanie papryki

Ważnym zabiegiem przy uprawie papryki jest odchwaszczanie. Rośliny papryki często cierpią z powodu chwastów, które konkurują z nimi w zakresie przestrzeni, dostępu do światła słonecznego, wody i składników odżywczych. Ponadto, chwasty mogą służyć jako dom lub żywiciel dla szkodników, które mogą zaatakować nasze uprawy. Wszyscy hodowcy muszą mieć solidną strategię zwalczania chwastów, która może się znacznie różnić w zależności od kraju, ram prawnych, środków produkcji, branży, do której skierowany jest produkt, itp. W niektórych przypadkach (produkcja ekologiczna) ręczne zwalczanie chwastów co tydzień jest niemal konieczne.

Wymagania dotyczące nawożenia papryki – powszechne programy nawożenia w uprawie chili

Po pierwsze, przed zastosowaniem jakiejkolwiek metody nawożenia należy wziąć pod uwagę stan gleby na polu poprzez półroczne lub roczne badanie gleby. Na świecie nie ma dwóch identycznych pól. Dlatego nikt nie może doradzić metod nawożenia, nie biorąc pod uwagę danych z badania gleby, analizy tkanek i historii upraw. Wymienimy jednak najczęstsze schematy nawożenia papryki stosowane przez znaczną część rolników.

Obecnie rolnicy stosują od 0 do 10 nawożeń doglebowych w ciągu 2-3 miesięcy od przesadzenia do zbiorów. Niektórzy rolnicy stosują dobrze zgniły obornik (30-40 ton na hektar) w kierunku rzędów około dwóch miesięcy przed sadzeniem i przed dezynfekcją gleby. Ewentualnie mogą zastosować saletrę wapniowo-amonową: 600-800 kg na hektar oraz siarczan potasu: 500 kg na hektar.

Jednak najbardziej rozpowszechnioną metodą nawożenia w hodowli chili i papryki słodkiej jest „fertygacja”. Słowo to pochodzi od połączenia słów nawożenie (fertilization) i nawadnianie (irrigation). Producenci wstrzykują nawozy rozpuszczalne w wodzie wewnątrz systemu nawadniania kropelkowego. W ten sposób mogą dostarczać składniki odżywcze stopniowo i dać roślinie odpowiedni czas na ich wchłonięcie. Rozpoczynają fertygację kilka dni po posadzeniu roślin. W tym momencie stosują nawóz azotowo-fosforowo-potasowy (starter) 13-40-13 lub 15-30-15 wzbogacony o pierwiastki śladowe (mikroelementy). Wysoki poziom fosforu w pierwszych etapach pomoże roślinom rozwinąć solidny system korzeniowy.

Ponadto mikroelementy ułatwiają roślinom przezwyciężenie wszelkich warunków stresowych spowodowanych przesadzaniem. Aplikację kontynuuje się do okresu kwitnienia, dodając zbilansowany nawóz azot – fosfor – potas 20-20-20 lub 15-15-15, ponownie wzbogacony o mikroelementy. W niektórych przypadkach można ponownie zwiększyć dawkę P, aby przyspieszyć kwitnienie w tym momencie. Gdy roślina zbliża się do etapu zawiązywania owoców, należy zmienić stosunek do 15-5-30 lub 10-15-20. W tym momencie zwiększa się poziom potasu, ponieważ rośliny mają większe zapotrzebowanie na ten pierwiastek, aby stworzyć dobrze ukształtowane owoce. Na tym etapie roślina ma również zwiększone potrzeby dotyczące wapnia. W przypadku niedoboru wapnia zaczniemy obserwować zaburzenie fizjologiczne zwane suchą zgnilizną wierzchołkową, które powodują ciemne obszary na dole i po bokach papryki. Niektórzy producenci stosują dolistne nawożenie Ca w czasie zawiązywania owoców i powtarzają ten zabieg po 15 dniach.  

Według innego toku rozumowania, wzrost papryki można podzielić na trzy okresy.

1. Wzrost wegetatywny. Dni od 1 do 20 od przesadzenia
2. Kwitnienie i zawiązywanie owoców. Dni od 21 do 55 od przesadzenia
3. Okres dojrzewania i zbiory. Dni 56 do zbiorów. 

• W pierwszym okresie stosują (poprzez fertygację) 2 kg N, 1 kg P2O5 i 3 kg K2O na hektar dziennie.
• W drugim okresie rolnicy zwiększają dawki nawożenia i stosują (poprzez fertygację) 4 kg N, 1 kg P2O5 i 5 kg K2O na hektar dziennie.
• W trzecim okresie dawki zmniejszają się, a rolnicy ponownie stosują (poprzez fertygację) dawki z pierwszego okresu.

Ponieważ niektóre odmiany papryki są zbierane 55 dni po przesadzeniu, a inne mogą być zbierane 110 dni po przesadzeniu. Wartości w wyżej wymienionych okresach są tylko średnimi liczbami i nikt nie powinien stosować się do tych wskazówek bez przeprowadzenia własnych badań. Są to tylko niektóre powszechne praktyki. Nikt nie powinien ich stosować bez uwzględnienia odmiany papryki, warunków glebowych i innych czynników lokalnych. Każde pole jest inne i ma inne potrzeby. Sprawdzenie składników odżywczych i pH gleby jest niezbędne przed zastosowaniem jakiejkolwiek metody nawożenia. Zawsze należy skonsultować się z lokalnym licencjonowanym agronomem.

Zbiór papryki – jak i kiedy zbierać paprykę

Większość papryk osiąga pełną dojrzałość i jest gotowa do zbioru 2-3 miesiące po przesadzeniu. Czas zbiorów zależy od odmiany papryki, warunków środowiskowych i wieku sadzonek. Ogólnie rzecz biorąc, odmiany kolorowe dojrzewają później niż odmiany zielone.

W dużych komercyjnych gospodarstwach polowych producenci używają podczas zbioru sprzętu mechanicznego. Jednak w większości przypadków producenci zbierają paprykę ręcznie. Właściwy czas zbioru jest różny. Wielu producentów zaczyna zbiór, gdy owoce mają akceptowalną wielkość dla swojej odmiany, ale jednocześnie pozostają chrupiące i zielone (dla odmian zielonych). Odmiany kolorowe powinny właśnie zacząć uzyskiwać charakterystyczny dla swojej odmiany kolor. Jest to kluczowe, zwłaszcza w przypadku papryki, która będzie transportowana na duże odległości. Okres zbioru może trwać kilka miesięcy. Dlatego rolnicy zbierają owoce w więcej niż jednej sesji zbiorów (2-3 sesje w tygodniu). 

Plony papryki chilli z hektara – Plony w uprawie papryki

Dobry plon po latach praktyki to 25 do 50 ton z hektara. W niektórych przypadkach doświadczeni producenci szklarniowi mogą osiągnąć plon do 100 ton na hektar. Jednak te plony są osiągane przez profesjonalnych hodowców po kilku latach doświadczenia. 

Najczęstsze niedobory składników odżywczych w papryce

Istotne jest, aby zrozumieć, że niedobór składników odżywczych roślin nie musi oznaczać, że gleba jest wyjałowiona. Niedobory roślin występują z powodu różnych czynników środowiskowych, które prowadzą do niezdolności rośliny do absorpcji tego składnika odżywczego. Dlatego rolnicy powinni rozważyć przeprowadzenie badań zarówno gleby jak i tkanek roślinnych przed zastosowaniem jakiegokolwiek nawozu dla swoich roślin.

Niedobór azotu

Rośliny papryki z niedoborem azotu wykazują objawy takie jak małe i żółte liście, zmniejszone tempo wzrostu, mniej kwiatów i zmniejszone lub zerowe zawiązywanie owoców. Papryki, które w końcu dają owoce, wytwarzają je zdeformowane. Wysokie opady deszczu i nadmierne nawadnianie pogarszają sytuację. 

Niedobór potasu

Objawy niedoboru potasu objawiają się najczęściej charakterystyczną chlorozą. Starsze liście mogą więdnąć i brązowieć oraz ulegać poparzeniom. Owoce zawiązują się słabo, a papryka jest mniejsza niż zwykle. 

Niedobór wapnia

Najczęstszym objawem spowodowanym niedoborem Ca jest zgnilizna końcówek liści. Tworzy się płaski, brązowy obszar na końcu kwiatu owocu, który może pojawić się w każdej fazie rozwoju papryki. W takich warunkach wartość handlowa owoców gwałtownie spada. Zgnilizna wierzchołkowa jest idealnym środowiskiem dla wtórnych infekcji grzybowych.  

Niedobór magnezu

Niedobór magnezu jest powszechny w papryce i najczęściej objawia się w starszych liściach. Najbardziej oczywistym objawem niedoboru Mg jest odbarwienie liści, podczas gdy nerwy pozostają zielone. 

Niedobór fosforu

Jeśli poziom fosforu jest niski, obserwujemy ograniczony wzrost. Roślina ma trudności z produkcją kwiatów, a kiedy już je wytworzy, tylko mała część z nich zamienia się w owoc. Liście mogą żółknąć i więdnąć, a owoce są zazwyczaj słabo rozwinięte i mają niewiele nasion. 

Częste zaburzenia fizjologiczne na papryce

Zgorzel słoneczna

Zgorzel słoneczna jest spowodowana długotrwałą ekspozycją owoców na słońce. Na powierzchni bezpośrednio wystawionej na działanie słońca papryka tworzy charakterystyczny biały obszar z cienką, wysuszoną skórką. Przyczyną tej anomalii jest niski stosunek liści do owoców.

Pęknięcia owoców

Pęknięcia owoców to uszkodzenia owoców spowodowane nagłym i zwiększonym poborem wody, zwłaszcza po długotrwałej suszy. 

Częste szkodniki i choroby 

Szkodniki

Miniarki

Miniarka (Lyriomyza spp) to owad powodujący miny na wielu roślinach, w tym na papryce. Dorosłe osobniki nakłuwają liście, łodygi i owoce i składają jaja. Po wylęgu młode larwy zaczynają żerować przy tkankach powodując charakterystyczne białe miny. Zdolność fotosyntetyczna roślin jest często znacznie ograniczona, gdyż zniszczeniu ulegają komórki zawierające chlorofil. Zainfekowane liście mogą opadać, narażając łodygi roślin na działanie wiatru, a owoce na zgorzel słoneczną. Uszkodzenia te obniżają jakość i wartość handlową owoców. Szkodnik ten wyrządził poważne szkody, zwłaszcza w uprawie papryki chilli w Meksyku.

Kontrola miniarek jest trudne. Istnieją jednak pewne środki ostrożności, które pozwalają kontrolować atak.

Kluczowe jest, aby utrudnić szkodnikowi dostęp do roślin. Niektóre środki zapobiegawcze obejmują pułapki i usuwanie chwastów. 

Przędziorek chmielowiec

Przędziorek chmielowiec (Tetranychus urticae) to niewielki przędziorek, który atakuje wiele upraw, w tym paprykę i pomidory. Szkodnik ten zimuje w resztkach liści i atakuje rośliny podczas gorących i suchych warunków pogodowych. Roztocza atakują liście w celu zdobycia pożywienia, powodując żółte przebarwienia lub charakterystyczne brązowe więdnięcie, które przypomina przypalenie. Możemy również zaobserwować pajęczyny pomiędzy liśćmi. Częstą praktyką jest stałe monitorowanie populacji za pomocą pułapek. Jeśli liczba przekracza dopuszczalne granice, można rozważyć interwencję dopiero po konsultacji z lokalnym licencjonowanym agronomem. Na rynku dostępne są rozwiązania biologiczne i chemiczne, które oczywiście zawsze powinny być stosowane zgodnie ze standardami Dobrej Praktyki Rolniczej.

Wciornastki 

Wciornastki to małe owady, które uszkadzają rośliny papryki poprzez otwory, które robią w tkankach, aby zdobyć pokarm lub złożyć jaja. Zimują na chwastach lub resztkach roślinnych, a gdy nadchodzi wiosna, przenoszą się na kwiaty, gdzie żerują wysysając nektar i pyłek. Działanie to może powodować deformację kwiatów i opadanie kwiatów. 

Papryka słodka i chilli –  powszechne choroby

Botrytis (szara pleśń)

Szara pleśń to poważna choroba papryki powodowana przez grzyb Botrytis cinerea. Patogen jest w stanie przetrwać przez długi czas w postaci sklerot. Infekcji sprzyja wysoki poziom wilgotności, natomiast wiatr i deszcz roznoszą zarodniki z rośliny na roślinę. Objawy mogą pojawić się na wszystkich nadziemnych częściach rośliny. Do symptomów należą szare lub brązowe zmiany tworzące się na brzegach liści. Po pewnym czasie zmiany te pokrywają się szarą pleśnią. Liście więdną i opadają. Grzyb postępuje w głąb łodygi, powodując zamieranie siewek. Charakterystycznym objawem zainfekowanych owoców są białe otoczki, które rozwijają się na paprykach. Jeśli owoce są zainfekowane, to stają się miękkie i nasiąkają wodą.

Zwalczanie tej choroby rozpoczyna się od zachowania odpowiednich środków ostrożności. Obejmują one zwalczanie chwastów i zachowanie bezpiecznych odległości między roślinami. Ogólny stan roślin (składniki odżywcze i poziom wody, ekspozycja na słońce) może również zwiększyć ich odporność. Zabiegi chemiczne możemy stosować tylko w przypadku poważnego problemu i zawsze pod nadzorem lokalnego licencjonowanego agronoma. Kluczowe jest również stosowanie odpowiednich zasad sanitarnych, takich jak dezynfekcja narzędzi za każdym razem, gdy dotykamy roślin.

Alternarioza papryki

Alternarioza  papryki to poważna choroba wywoływana przez grzyb Alternaria solani. Grzyb ten zimuje na resztkach pożniwnych, nasionach lub chwastach i rozprzestrzenia się poprzez powietrze, wodę, owady i narzędzia rolnicze. Alternaria infekuje rośliny papryki w różnych fazach ich rozwoju. Niestety, alternarioza papryki może powodować gnicie owoców nawet po zbiorach.

Septorioza

Septorioza to choroba liści wywoływana przez grzyb Septoria lycopersici. Patogenowi temu sprzyja deszczowa pogoda i atakuje liście. Powoduje ciemne plamy, które przypominają plamy bakteryjne i zmiany wywołane przez grzyba Alternaria. Niestety patogen może pozostać w glebie po zebraniu plonów, ponieważ może przetrwać na pospolitych chwastach, takich jak Solanum carolinense.

Fytoftoroza (Phytophthora capsici)

Fytoftoroza jest chorobą przenoszoną przez glebę, która infekuje prawie wszystkie części rośliny, prowadząc ostatecznie do jej śmierci. Symptomy najczęściej pojawiają się na korzeniach i łodydze (zgnilizna łodygi). Następnie choroba dotyka liści, które więdną, a roślina stopniowo ulega defoliacji i załamuje się. Mogą pojawić się także zmiany na owocach w postaci miejsc nasiąkniętych wodą. Owoce pokrywają się wtedy białą, pudrową pleśnią. Niestety, patogen może zimować w glebie przez ponad 10 lat. Owoce papryki mogą zostać zakażone, gdy deszcz i napowietrzna instalacja nawadniająca rozpylają zakażoną glebę na wschodzące owoce.

Antraknoza

Antraknoza jest kolejną częstą chorobą roślin papryki. Wywoływana jest przez grzyby Colletotrichum spp. które mogą infekować wszystkie części rośliny Do infekcji dochodzi często podczas ciepłej i wilgotnej pogody. Jednak objawy najłatwiej obserwujemy na dojrzewających owocach. Patogen może infekować również owoce niedojrzałe, ale na nich objawy nie są widoczne. Objawy na dojrzałych paprykach pojawiają się jako okrągłe zmiany, które okresowo powiększają się, zapadają i zlewają. Przy optymalnym poziomie wilgotności i temperatury pojawiają się zarodniki grzyba w kolorze różowo-łososiowym. Niestety, patogen może przetrwać w nasionach. Należy więc bezwzględnie stosować nasiona wolne od patogenu. 

Mączniak rzekomy

Mączniak rzekomy to powszechna choroba papryki szklarniowej wywoływana przez grzyby Peronospora tabacina. Objawy pojawiają się na górnej powierzchni liści w postaci żółtozielonych plam. W warunkach wysokiej wilgotności powietrza w danych pomieszczeniach obserwujemy niebieskie do fioletowych wykwity na dolnej powierzchni liści. Silnie porażone liście zamierają i opadają. Defoliacja czyni rośliny bezużytecznymi i prowadzi do dużych strat w plonach. 

Mączniak prawdziwy

Leveillula taurica (stadium niedoskonałe = Oidiopsis taurica) to najczęstszy gatunek grzyba powodujący mączniaka prawdziwego papryki. Na górnej powierzchni liści możemy zaobserwować biały mączny nalot. Objawami mogą być również zielone chlorotyczne kanciaste zmiany na górnej powierzchni liści. Zawsze musimy zdezynfekować narzędzia po pracy z zainfekowaną rośliną, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji na zdrowe rośliny. Niestety, patogen ma bardzo szeroki zakres żywicieli, a inokulum z jednego gatunku rośliny żywicielskiej może zainfekować inne rośliny żywicielskie. W Kalifornii inokulum mączniaka może pochodzić z takich upraw jak cebula, bawełna, pomidor, wszystkie odmiany papryki i niektóre chwasty. 

Referencje: 

https://extension.psu.edu/pepper-production

https://extension.umn.edu/vegetables/growing-peppers-home-gardens

https://www.uog.edu/_resources/files/wptrc/Bell_Pepper_8_16_FINAL.pdf

https://fdc.nal.usda.gov/fdc-app.html#/food-details/170497/nutrients

http://ipm.ucanr.edu/PMG/r604100111.html

https://www.cabi.org/isc/datasheet/30965

https://content.ces.ncsu.edu/phytophthora-blight-of-peppers

https://www.aua.gr/ekk/wp-content/uploads/2017/01/2-%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%9B%CE%99%CE%95%CE%A1%CE%93%CE%95%CE%99%CE%91-%CE%A0%CE%99%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%A3-%CE%A3%CE%A4%CE%9F-%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%9C%CE%9F%CE%9A%CE%97%CE%A0%CE%99%CE%9F.pdf

http://www.opengov.gr/ypaat/wp-content/uploads/downloads/2013/11/piperia.pdf

Ciekawostki o papryce chilli i papryce słodkiej

Korzyści zdrowotne ze spożywania papryki

Uprawa słodkiej i ostrej papryki chilli w ogrodzie

Komercyjna uprawa papryki chilli i papryki słodkiej