Główne choroby pszczół miodnych

Zgnilec amerykański

Jest to choroba lęgów zapieczętowanych, wywoływana przez tworzącą przetrwalniki bakterię Paenibacillus larvae. Bakteria nie ma wpływu na dorosłe pszczoły. Jednak dorosłe pszczoły robotnice nieumyślnie sprzyjają rozprzestrzenianiu się choroby, karmiąc młode larwy skażonym miodem (miodem z zarodnikami bakterii). W przeciwieństwie do zdrowej kolonii, gdzie komórki lęgowe są ciągłe i mają jaskrawo żółto-brązowy kolor, zakażone kolonie mają mieszane komórki z czapeczką i bez czapeczki, z których niektóre są odbarwione. Nowi pszczelarze często nie mają doświadczenia w diagnozowaniu zgnilca amerykańskiego. Często nieumyślnie pomagają rozprzestrzeniać chorobę, wymieniając zainfekowane ramki na zdrowe kolonie podczas dzielenia ich kolonii. Tym samym, po raz kolejny, współpraca z doświadczonym pszczelarzem podczas pierwszego roku inspekcji ula i dzielenia kolonii może uchronić cię przed wieloma problemami. Niestety, zarodniki zgnilca amerykańskiego mogą żyć przez dziesięciolecia i mogą być przenoszone z ula do ula za pomocą narzędzi pszczelarskich i różnego sprzętu.

Zgnilec europejski

Zgnilec europejski jest chorobą czerwiu nie zamkniętego, ponieważ większość larw umiera, zanim komórki zostaną zasklepione. Jest to spowodowane przez bakterię Melissococcus plutonis, która nie tworzy przetrwalników jak bakteria Paenibacillus larvae. W związku z tym patogen nie jest tak trwały jak w przypadku zgnilca amerykańskiego, a zainfekowane kolonie rzadko umierają. Jednak populacja kolonii (a tym samym produkcja miodu) może zostać znacząco dotknięta. Wprowadzenie nowej matki do zakażonej kolonii może czasem ograniczyć rozprzestrzenianie się choroby.

Nosemoza

Nosemoza jest najpoważniejszą chorobą dorosłych pszczół, która atakuje robotnice, trutnie, a czasem nawet królową. Wywołują ją pierwotniaki Nosema apis i Nosema ceranae. Patogeny tworzą zarodniki, które dorosłe pszczoły zjadają z pożywieniem. Większość zarażonych pszczół cierpi na ciężką czerwonkę i może wypróżniać się w ulu, co w normalnych warunkach nie zdarza się na tak dużą skalę. Wypróżnianie się wewnątrz ula sprzyja rozprzestrzenianiu się choroby. Zainfekowane pszczoły robotnice są poważnie osłabione i nie są w stanie poradzić sobie z dużym obciążeniem pracą ula. Pszczoły żerujące są często wyczerpane i umierają przed powrotem do ula. W trakcie i po ataku Nosema apis i Nosema ceranae, przed ulem znajdujemy martwe i pełzające pszczoły. Istnieją ślady biegunki na zewnątrz lub wewnątrz komórki i następuje redukcja populacji.

Pszczelarstwo dla początkujących

Struktura i organizacja społeczeństwa pszczół miodnych

Jak miód jest wytwarzany przez pszczoły

Zaopatrzenie oraz wyposażenie ula

Lokalizacja i umiejscowienie ula

Jak karmić pszczoły

Rój pszczół miodnych

Przygotowanie uli na zimę

Zbieranie miodu

Powszechne choroby i szkodniki pszczół

Dręcz – Główne szkodniki pszczół miodnych

Główne choroby pszczół miodnych

Zatrucie pszczół pestycydami

Pytania i odpowiedzi na temat pszczół

Czym jest pszczelarstwo oparte na naturze i jak rolnik może je zaadoptować