Watermeloenen kweken voor winst – Complete kweekgids van begin tot eind

Hoe kweek je watermeloen voor winst – Samenvatting

Het telen van watermeloen kan -mits rationeel en schaalbaar gedaan- een goede bron van inkomsten zijn. De meeste commerciële watermeloentelers beginnen de teelt met zaden (hybriden) in een beschermde binnen omgeving. Terwijl ze wachten tot de jonge zaailingen groeien en klaar zijn om te verplanten, bereiden ze het veld voor. Ze bewerken het land, maken de bedden of voren, en plaatsen een zwarte plastic folie over de rijen. De zwarte plastic film helpt niet alleen de grond warmer te maken, maar bestrijdt ook onkruid. Ook ontwerpen en stellen zij het druppelirrigatiesysteem in. Als ze klaar zijn om te verplanten, maken ze kleine gaatjes in de plastic folie en graven ze kleine gaatjes en planten ze de zaailingen. In de meeste gevallen passen ze bemesting, druppelbevloeiing, onkruidbestrijding en uitdunning toe. Commerciële watermeloentelers verwijderen de misvormde of onderontwikkelde watermeloenen om de plant aan te moedigen zijn middelen te besteden aan minder, maar grotere en smakelijkere vruchten. De meeste commerciële watermeloensoorten kunnen 78-90 dagen na het verplanten worden geoogst. watermeloenen kunnen alleen met de hand, met een schaar of met een mes worden geoogst. Na de oogst ploegen watermeloentelers het veld om en vernietigen ze de overgebleven gewasresten. Ze kunnen ook het gewas roteren om ziekten te bestrijden of te voorkomen dat de bodem uitput.

De beperkende factor bij het telen van watermeloen is altijd het klimaat. De watermeloenplant komt uit Afrika. Het is een plant die extreem gevoelig is voor lage temperaturen en vorst. Het vereist een gemiddelde temperatuur van 18 tot 35 °C, terwijl de bodemtemperatuur niet onder 18 °C mag komen.

Allereerst is het cruciaal om te beslissen over de teeltmethode en de soorten watermeloenen die in het gebied gedijen. Er zijn 3 methoden om watermeloenen te kweken: groeien uit zaad, groeien uit niet-geënte zaailingen en groeien uit geënte zaailingen.

Watermeloenen kweken uit zaad

Watermeloenen zijn gewassen voor de lange termijn. Om buiten te kweken, hebben ze gemiddeld 100 tot 120 dagen nodig van zaaien tot oogsten. Er zijn enkele zaken waar je op moet letten wanneer je watermeloenen uit zaden wilt opkweken. Ten eerste hebben watermeloenzaden een bodemtemperatuur van minimaal 18 °C nodig om te ontkiemen. Ten tweede moet het zaad een optimaal vochtgehalte hebben om te ontkiemen. Overmatige irrigatie kan schadelijk zijn. Sommige telers besproeien de grond een dag voor het zaaien grondig en irrigeren pas opnieuw als de zaden ontkiemen. Dit is echter geen goede techniek als de grond te zanderig is en moeite heeft om voldoende beschikbaar water vast te houden. Watermeloenzaden ontkiemen gemakkelijk in 6-10 dagen, afhankelijk van het weer en de bodemgesteldheid. In gebieden met vorstgevaar zaaien telers het liefst de zaden onder gecontroleerde omstandigheden in zaaibedden en verplanten ze vervolgens naar hun definitieve posities. meestal gebruiken ze turf als substraat voor een optimale beluchting.

Watermeloenen kweken van niet-geënte zaailingen

Een andere veelgebruikte methode is het kweken van watermeloenen van niet-geënte planten. Als je deze methode gebruikt, is het van cruciaal belang om zorgvuldig de variëteit aan watermeloenen te kiezen die je gaat planten. Als bijvoorbeeld het akker in je gebied last heeft van ziekten, plagen, een lagere of hogere pH of zoutgehalte, dan kunnen niet alle rassen gedijen. Sommige variëteiten zijn tolerant voor sommige van die factoren, terwijl andere dat niet zijn. De meest gebruikte variëteiten zijn: Charleston Gray, Crimson Sweet, Jubilee, Allsweet, Royal Sweet, Sangria, triploid seedless en Black Diamond.

Watermeloenen kweken van geënte zaailingen

Enten is een veelgebruikte techniek waarbij delen van twee verschillende planten met elkaar worden verbonden om als één plant verder te groeien. Het bovenste deel van de eerste plant wordt griffel of ent genoemd en groeit op het wortelstelsel van de tweede plant (de onderstam). Uiteindelijk wordt een plant gecreëerd die alle voordelen van de verschillende componenten combineert. Sommige producenten geven er de voorkeur aan om zowel de onderstamplant als de telg uit zaad te kweken. Vervolgens voeren ze het enten zelf uit. Terwijl andere producenten gecertificeerde geënte zaailingen kopen. De meest gebruikte zaailingen zijn tegenwoordig watermeloentelgen die zijn geënt op pompoenonderstammen.

Bodemvereisten en voorbereiding voor de teelt van watermeloenen

Watermeloenen gedijen het beste op rijke, licht zanderige bodems met pH-waarden van 5,8 tot 6,6. Ze houden niet van drassige bodems. Zware kleigronden met slechte drainage en beluchting moeten vermeden worden. Het kweken van watermeloenen vereist een uitgebreide voorbereiding van de grond alvorens het planten om winstgevend te zijn en tot hoge opbrengsten te leiden.

De basisvoorbereiding van de grond begint ongeveer 5 maanden voor het planten van watermeloenzaailingen of zaden. Boeren ploegen in die tijd goed. Ploegen verbetert de bodembeluchting en drainage. Tegelijkertijd verwijdert het ploegen stenen en andere ongewenste materialen uit de grond. Een week voor het planten bemesten de meeste boeren het land met dierlijke mest of synthetische commerciële mest. Dit altijd na overleg met een plaatselijke erkende agronoom. Omdat meloenplanten veel ruimte nodig hebben om te groeien, planten boeren ze op vooraf bepaalde afstanden.

Er is dus geen reden om de meststof op het hele veld toe te passen. Een goede techniek is om de gebieden die worden aangeplant te markeren en vervolgens de meststof daar toe te passen. De volgende dag is waarschijnlijk het juiste moment om de druppelbevloeiingsleidingen te installeren. Na de installatie kunnen indien gewenst bodemdesinfectiemiddelen worden toegepast via het irrigatiesysteem. Dit is mogelijk noodzakelijk als bodemanalyse problemen met bodeminfectie aan het licht heeft gebracht (vraag een gediplomeerd agronoom in uw regio).

De volgende belangrijke stap is het aanbrengen van de plastic mulch over de rijen (vooral in landen met een niet-optimale bodemtemperatuur tijdens de plantperiode). Veel producenten bedekken de rijen met zwarte of groene infrarood doorlatende (Infrared-Transmitting, IRT) plastic folie of zwarte plastic folie. Ze gebruiken deze techniek om de temperatuur van de wortelzone op een optimaal niveau te houden (>18°C) en om onkruidgroei te voorkomen. Op deze manier wordt de plantengroei gestimuleerd, terwijl onkruid effectief wordt bestreden.

Watermeloen planten en plantafstand

In veel gevallen is de tweede helft van de lente de meest geschikte periode om watermeloenen buiten te planten. Op dat moment is het gevaar voor vorst in de meeste gevallen geweken. Boeren geven over het algemeen de voorkeur aan planten van 3 tot 6 weken oud. Op dit punt hebben ze maximaal 3 takken ontwikkeld (idealiter 1-2).

Na alle voorbereidingsstappen die 5 maanden voor het planten zijn begonnen (ploegen, basisbemesting, grondbewerking, installatie van het irrigatiesysteem en plastic foliebekleding), kan gestart worden met planten. Telers labelen de exacte punten op het plastic waar ze de jonge planten zullen planten. Vervolgens graven ze gaten in het plastic en planten ze de zaailingen. Het is belangrijk om de zaailingen op dezelfde diepte te planten als op de kwekerij.

Wat de plantafstanden betreft, is een veelgebruikt patroon voor variëteiten die vruchten tot 14 kg produceren: 1 m afstand tussen planten op de rij en 3,5 m afstand tussen rijen. Dit patroon levert 2.000-2.500 planten per hectare op. De afstanden en het aantal planten zijn afhankelijk van het watermeloen ras, de omgevingsomstandigheden en de gewenste maat watermeloenen die altijd door de markt wordt  bepaald. Als je bijvoorbeeld meer zaailingen per hectare plant, zullen er kleinere vruchten worden geproduceerd. Voor het kweken van kleinere watermeloenen kan het volgende patroon worden aangehouden: 1,5 m tussen rijen en 0,6 m tussen planten in de rij. Volgens dit patroon kan je ongeveer 11.000 planten per hectare planten.

Watermeloen bescherming in tunnels

Omdat er in niet-tropische landen altijd gevaar is voor vorst of hevige regen, zelfs in het voorjaar, beschermen de meeste boeren jonge planten met een lage tunnel. Direct na het planten maken ze tunnels van 50 cm hoog, met behulp van plastic of ijzeren steunpoten en witte plastic afdekkingen. Kortom, ze creëren kleine kassen om het gewenste microklimaat te behouden en de jonge zaailingen te beschermen tegen schadelijke factoren zoals het weer en in sommige gevallen ongedierte. Ongeveer 45 dagen later (afhankelijk van de weersomstandigheden) beginnen ze het plastic van dag tot dag te scheuren totdat ze de planten volledig blootleggen. Een paar dagen later halen ze de tunnels volledig van het veld. Dit geleidelijke en incrementele scheuren van de tunnel is erg belangrijk. Het in een keer verwijderen van het plastic kan voor stress zorgen bij de planten.

Snoeien van watermeloenen – Een controversiële methode

Sommige producenten snoeien hun watermeloenen terwijl anderen beweren dat snoeien de ontwikkeling en vruchtzetting van de plant vertraagt. Degenen die hun planten snoeien verwijderen de meeste zijtakken van de plant tijdens de eerste stadia van ontwikkeling. bijvoorbeeld wanneer de plant slechts 3-4 aderen heeft. Met deze methode dwingen ze de plant zich verder te ontwikkelen via de hoofdader. Ze blijven het overtollige blad verwijderen dat een goede beluchting verhindert gedurende de hele groeiperiode. Zo beschermen ze de plant tegen vochtgevoelige infecties zoals echte meeldauw.

Water vereisten en irrigatiesystemen

Volgens de FAO varieert de totale waterbehoefte van watermeloenen gedurende de gehele groeiperiode tussen 400 tot 600 mm. Natuurlijk kan de waterbehoefte onder verschillende weers- en bodemgesteldheden totaal verschillend zijn. Zo hebben zware kleigronden normaal gesproken minder irrigatie nodig dan zandgrond. Bovendien kan bij een hoge luchtvochtigheid of op regenachtige dagen handmatige irrigatie worden overgeslagen. Aan de andere kant kan een droge dag met een zeer hoge temperatuur één irrigatiebeurt per dag vereisen.

Veel telers in mediterrane landen, zoals Griekenland geven er de voorkeur aan om de watermeloenen tijdens de eerste fasen van de groei 20 minuten per dag te irrigeren. Tijdens de vruchtzettingsfasen, en als de temperatuur voldoende is gestegen (>35 ^oC), verhogen ze de irrigatiefrequentie vanwege de uitgebreide waterbehoefte van de plant in deze stadia. Ten slotte verminderen ze de irrigatie drastisch of wordt de irrigatie gestopt tijdens de laatste stadia van rijping. Overtollig water in deze stadia zal ervoor zorgen dat het fruit barst. In sommige staten van de VS leveren commerciële watermeloenproducenten gemiddeld 25 mm water per week. Veel producenten geven er de voorkeur aan om tijdens de eerste fasen hun watermeloenen vroeg in de ochtend te irrigeren en laat in de avond wanneer de dag temperatuur stijgt.

Over het algemeen hebben watermeloenen een hoge waterbehoefte. Echter, het gebladerte water geven is in verband gebracht met het uitbreken van ziekten. Over het algemeen kan een te hoge luchtvochtigheid de ontwikkeling van ziekteverwekkers zoals echte meeldauw bevorderen. Aan de andere kant zijn planten met een watertekort vatbaarder voor ziekten.

Het meest gebruikte irrigatiesysteem is druppelirrigatie.

Bestuiving van watermeloen

De vruchtzetting van watermeloenen is afhankelijk van de activiteit van bijen en andere nuttige insecten die stuifmeel verspreiden. Zeker als je pitloze rassen teelt, is de aanwezigheid van 1 of 2 sterke en gezonde bijenkolonies  per hectare noodzakelijk. Handmatige bestuiving kan ook een keuze zijn als de watermeloenen in kassen worden geteeld of als de natuurlijke bijenpopulatie in het gebied niet voldoende is om de planten te bestuiven.

Vereisten voor watermeloenbemesting

Allereerst moet je rekening houden met de bodemgesteldheid van het perceel. Dit kan door middel van halfjaarlijkse of jaarlijkse bodemonderzoeken voordat een bemestingsmethode wordt toepast. Geen twee percelen zijn hetzelfde en niemand kan je zomaar adviseren over bemestingsmethoden zonder rekening te houden met de testgegevens van de bodem, weefselanalyse en gewasgeschiedenis van het perceel.

Onderstaand staan de meest toegepaste watermeloen-bemestingsschema’s opgesomd die door een aanzienlijk aantal boeren worden gebruikt.

De meest gebruikte bemestingsmethode is irrigatie gecombineerd met bemesting. Producenten injecteren wateroplosbare meststoffen in het druppelirrigatiesysteem. Op deze manier kunnen ze de voedingsstoffen geleidelijk aan leveren en de plant de juiste tijd geven om ze op te nemen. Tegenwoordig voeren boeren 0 tot 10 momenten uit waarop bemest wordt gedurende de 3 maanden van verplanten tot oogsten.

Veel boeren passen een week voor het planten voorbemesting toe, zoals mest, en beginnen met vloeibare bemesting 2 dagen na het planten. Op dit punt passen ze een stikstof-fosfor-kalium (NPK) 12-48-8-meststof toe, verrijkt met sporenelementen (micronutriënten). Hoge fosforgehaltes in de eerste stadia zullen planten helpen een robuust wortelstelsel te ontwikkelen. Bovendien helpen micronutriënten in veel gevallen planten om stress te overwinnen die wordt veroorzaakt door verplanten.

De volgende 3 toepassingen (1 per week) wisselen af ​​tussen 15-30-15 en 12-48-8 NPK meststoffen.

Gedurende de volgende 4 weken passen ze afwisselend 20-20-20 NPK en Ca(NO₃)₂ toe met een tijdvenster van 3 tot 4 dagen tussen elke toepassing.

De volgende 2 weken brengen ze geen kunstmest aan. In week 11 brengen ze 20-20-20 NPK meststof aan totdat het fruit twee derde van zijn uiteindelijke gewicht bereikt. Vanaf dit punt gaan ze watermeloenen voorzien van KNO^­₃. In de laatste volwassenheidsfase veranderen ze in ‎Κ₂SO₄. In deze stadia hebben planten normaal gesproken een grotere behoefte aan kalium om grote, goed gevormde vruchten met een hoog suikergehalte te creëren.

Dit zijn veelvoorkomende bemestingspatronen. Het is echter belangrijk eigen onderzoek te doen alvorens het toe passen van meststoffen. Elk vakgebied is anders en heeft andere behoeften. Het controleren van de bodemvoedingsstoffen en pH is van vitaal belang voordat een bemestingsmethode wordt toepast. Je kan de plaatselijke erkende agronoom raadplegen.

Plagen en ziekten bij watermeloenen

De eerste voorzorgsmaatregel tegen ziekten en plagen is altijd vruchtwisseling. De tweede is om alleen gecertificeerde en ziektevrije zaden en zaailingen te kopen.

Plagen

Mijten

Thrips palmi zijn slanke insecten die watermeloenen aanvallen door het sap van bladeren op te zuigen. Zonnig en warm weer bevordert de besmetting. Om deze vijanden te bestrijden, nemen boeren goede voorzorgsmaatregelen, zoals onkruidbestrijding en vruchtwisseling.

Een goede techniek is om hun populatie constant te monitoren. Als het aantal de toelaatbare limieten overschrijdt, Kan je overwegen om in te grijpen. Dit dient altijd op advies van een plaatselijke erkende agronoom te worden uitgevoerd. Er zijn biologische en chemische oplossingen op de markt. Deze stoffen moeten worden gebruikt volgens de geldende normen en onder toezicht van een lokale erkende agronoom.

Bladluizen

Bladluizen zuigen het sap op en zorgen ervoor dat de plant verzwakt. Bladeren beginnen te krullen en krimpen. Bovendien brengen bladluizen verschillende virusziekten over.

Tetranychus urticae

Deze mijt kwam vooral voor in Europese landen. Maar tegenwoordig is het ook een probleem in de Verenigde Staten van Amerika. Het beschadigt bladeren, stengels en fruit. Het veroorzaakt wittige vlekken op bladeren. De mijten veroorzaken ook verkleuring van fruit, waardoor hun kwaliteit afneemt.

Ziekten

Anthracnose

Anthracnose is een ziekte die ernstige schade veroorzaakt, meestal aan bladeren. Het wordt veroorzaakt door de schimmel Colletotrichum lagenarium. Koel en nat weer is gunstig voor de schimmelsporen. Droge en warme weersomstandigheden stoppen de cyclus van de ziekteverwekker. Deze cyclus gaat door zodra de weersomstandigheden weer optimaal zijn. Symptomen verschijnen voornamelijk op de oudere bladeren waar bruine necrotische vlekken ontstaan. We kunnen deze beschadigingen ook waarnemen op stengels, bloemen en vruchten. Anthracnose bestrijding begint met de juiste voorzorgsmaatregelen. Deze omvatten: onkruidbestrijding en juiste afstanden tussen planten, samen met goed snoeien voor optimale beluchting. De juiste voedings- en waterniveaus van de planten kunnen ook hun immuniteit versterken. Chemische behandeling wordt alleen gebruikt als het probleem ernstig is en altijd onder toezicht van een lokale erkende agronoom.

Valse meeldauw

Valse meeldauw wordt veroorzaakt door micro-organismen van het geslacht Peronospora of Plasmopara. Symptomen verschijnen vaak op bladeren na regen of op dagen met een hoge luchtvochtigheid (vaak in de lente). Als de planten besmet zijn met valse meeldauw zijn waarschijnlijk gele of grijze vlekken met meeldauw onder het blad waar te nemen. Valse meeldauwbestrijding begint altijd met de juiste voorzorgsmaatregelen. Deze omvatten: onkruidbestrijding, juiste afstanden tussen planten in combinatie met goed snoeien voor optimale beluchting. Chemische behandeling wordt alleen gebruikt als het probleem ernstig is en dient altijd te worden uitgevoerd onder toezicht van een erkende agronoom.

Echte meeldauw

Echte meeldauw wordt veroorzaakt door veel verschillende soorten schimmels. Erysiphe cichoracacearum en Podosphaera xanthii lijken echter de meest voorkomende te zijn. Witte echte meeldauw is te zien op de bladeren. Terwijl de echte meeldauw zich verplaatst door de vaten van de bladeren hebben de bladeren de neiging om bruin te worden en uiteindelijk af te sterven. Gereedschappen moeten na gebruik altijd worden gedesinfecteerd na het behandelen van een geïnfecteerde plant om te voorkomen dat de infectie zich verspreidt naar gezonde planten.

Oogstopbrengst en opslag van watermeloen

De meeste watermeloenrassen bereiken hun volledige rijpheid na 78 tot 90 dagen na het verplanten. Hierna zijn ze klaar om te worden geoogst. Als ze klaar zijn om te oogsten is meestal een gelige vlek waarneembaar op de locatie waar de schil in contact staat met de grond. Verder is een droge rank zichtbaar op het contactpunt van de stengel en de hoofdtak.

Door verschillen in bestuivingstijd rijpen niet alle watermeloenen tegelijk. Het kan dus zijn dat op het zelfde veld meerdere keren geoogst moet worden.

Watermeloenen kunnen alleen met de hand worden geoogst. Je dient voorzichtig te zijn in het afsnijden van de watermeloenen en de vruchten niet van de plant te trekken. Anders kunnen de vruchten openbarsten waardoor ze niet meer op de markt kunnen worden gebracht.

Een goede opbrengst is, na enkele jaren ervaring, 50 tot 80 ton per hectare. In commerciële watermeloenkwekerijen  worden gemiddeld 1,5 tot 2 watermeloenen per plant geoogst.

Watermeloenen worden vervolgens overgebracht naar koele opslagruimten met een temperatuur van 10 °C.

Bekijk ook: verkoopprijzen van watermeloen

1. 7 interessante feiten over watermeloen die je waarschijnlijk niet wist
2. 12 geweldige gezondheidsvoordelen door het eten van watermeloen
3. 8 dingen om te overwegen bij het kweken van watermeloenen in je achtertuin
4. Watermeloenen kweken voor winst – Complete kweekgids van begin tot eind