Verzekering – een financieel hulpmiddel als compensatie en om risico’s te managen

Verzekering is een financieel risico omzetttingsmechanisme gebaseerd op het principe van een verzekeraar (of risicodrager, aan wie de verzekerde een deel of het volledige risico overdraagt – bv de tarweoogst van het jaar) met betrekking tot een onbepaalde toekomstige dreiging (bv storm, hagel, overstroming, etc. gebeurtenissen) tegen de betaling van een premie afgesproken met de verzekerde.
De premie, of in simpele woorden de prijs die de teler (verzekerde) moet betalen om zijn/haar bezit te verzekeren, representateert grofweg de blootstelling die de verzekeraar heeft geaccepreerd om te dekken. Aanvullend representeerd dit bepaalde voorwaarden die de verzekerings verzekeraar of verzekeringsteam (de individu/en die de materiële feiten identificeren, analyseren en controle hebben over de impact op de verzekerde’s portfolio van de aansprakelijkheid die ernaar wordt overgemaakt) vastgelegd om een risico te dekken. Verzekeraars doen hun eigen risicomanagement beoordeling.
Het document dat de verzekeraar en verzekerde legaal bind, verwoord op een manier die hun contractuele relatie heet het “beleid.”
Onder andere omschrijft dit document de verzekerde, de verzekeraar, de ingangsdatum en einddatum van de verzekeringsdekking, gedekte ongemakken, verzekerde bedrag, locatie van het risico, premie inclusief betaalvoorwaarden en deadlines, en lijst een serie aan disposities en clausules die beschrijven wat, wanneer, hoe, wordt gedekt en in welke vorm het beleid reageerd op de gebeurtenis, begeleiding van schade-experts om vast te stellen of de claim onder het contractuele document vallen.

“Wet van de grote getallen”
Verzekeraars baseren hun zaken, met andere zaken, op de “wet van grote getallen” om de verliezen te schatten die een bepaalde groep verzekerden kunnen hebben in de toekomst (1).
Deze statistische heuristiek kan worden uitgelegd door het volgende voorbeeld:

  • wanneer je een munt in de lucht gooit is er theoretisch een 50/50 (theoretische frequentie van voorkomen) kans dat de munt op of hoofd of munt boven valt
  • daarentegen is het aantal keer dat we een munt in de lucht gooien belangrijk:
  • empirisch, als je een munt maar een klein aantal keer (bijvoorbeeld 10) in de lucht gooit, zien we dat het daadwerkelijke frequentie van voorkomen van kop of munt niet overeenkomt met de theoretische frequentie van voorkomen (5/5) maar dat het willekeurig kan variëren (bv 6/4, 8/2, 1/9, 10/0 etc.)
  • daarentegen, als we een munt een groot aantal keer flippen (bijvoorbeeld 100, 1000, 1 miljoen keer of meer) zien we dat het daarwerkelijke frequentie van voorkomen steeds dichter bij de theoretische frequentie van voorkomen van 50/50.

Deze “vuistregel” omzetten naar een verzekeraars portfolio voor een specifieke, homogene verzekeringsklasse of typologie van risico’s (bv gewasverzekering), als het aantal verzekerden en/of polissen groter wordt, hoe zekerder het verzekeringsbedrijf gaat zijn in de voorspelling van het mogelijke gedrag van het hele portfolio.
De kans dat er een daadwerkelijk verlies per blootstellingshoeveelheid is zal gelijk staan aan het verwachte verlies per blootstellingseenheid is groter. Vandaar dat de premie sterk afhankelijk is (buiten andere overwegingen zoals de voorwaarden geleverd door de verzekeraar om de dekking van een bepaald risico te accepteren) met de frequentie en intensiteit van eerder vastgelegde gebeurtenissen die zijn vastgelegd. De vuistregel van de “wet van de grote getallen” kan minder effectief zijn als de polishouder (verzekerde) onafhankelijk zijn van elkaar (bv ziekten of vuur gebeurtenissen kunnen permeëren van de ene polishouder naar een andere als het niet goed wordt ingeperkt) of omdat verzekerde consumenten persoonlijke risico voorkeuren hebben, tijdsvoorkeuren en prijspunten voor het krijgen van een verzekering. Waar de variëteit in vraag toeneemt, neemt het potentiële voordeel van de wet van grote getallen af omdat minder mensen vergelijkbare type dekking willen. Klimaatverandering is ook een drijfveer voor de voorspelling van landbouwuitkomst consistentie (in relatie met het tijdstip dat ze uitgerekend zijn) en het verwachte oogstniveau wordt minder overzichtelijk.
Verzekeraars hebben meestal gespecialiseerde teams voor verzekeringsstatistieken genaamd actuarissen, welke de verzekeraars assisteren in de prijs vaststellen en andere voorwaarden vaststellen.
Andere belangrijke, veelvoorkomende spelers en belanghebbenden binnen de verzekerings waardeketen zijn:

  • makelaars – tussenpersonen die een koper (de verzekerde, bv de teler) en verkoper (de verzekeraar) bij elkaar brengt. Ze zijn meestal niet aangesloten bij een specifiek verzekeringsbedrijf maar verwerven verzekeraars over het marktspectrum
  • agenten – tussenpersonen als makelaars, maar die officieel een specifieke (of meer dan een) verzekeraar representeren.
  • inspecteurs – specialisten in een bepaald technisch veld (bv gewassen, vee, visteelt, bosbouw etc.) die mogelijk worden opgeroepen door de verzekeraar voor het uitgeven van het beleid, om te helpen met het risico beter prijzen, de voorwaarden vaststellen (of zelfs helemaal niet het risico accepteren). Fysiek een technische vaststelling uitvoeren bij de potentieel verzekerde’s locatie en een interview voeren met de boer staat de verzekeraars toe om informatie te verzamelen over de verzekerde materiële feiten (bv hoeveelheid verzekerd, veiligheidsmaatregelen, professionaliteit van de teler, locatie, vroegere verlieservaringen etc.)
  • schade-experts – als inspecteurs, worden ze opgeroepen om langs te komen bij de verzekerde locatie maar om vast te stellen wat de daadwerkelijke schade is die geclaimd wordt door de verzekerde, en de hoeveelheid aan vergoeding die moet worden uitbetaald als het wordt vastgesteld als legitiem verlies, en er geen sprake is van fraudulent gedrag. Dit wordt gedaan terwijl het beleid actief is, tijdens de legale loopperiode.
  • herverzekeraars – zoals de teler (verzekerde), moeten verzekeraars ook hun eigen aansprakelijkheden omzetten om het risico te spreiden en meer cliënten te accepteren omdat het commerciële bedrijven zijn, afhankelijk van winstgevendheid. Verzekeraars’ middelen zijn gelimiteerd en zouden nooit genoeg zijn om te reageren op een grote systematische gebeurtenis die het gehele portfolio beïnvloed (bv aardbeving, grote overstroming) in het deval dat de verzekeraar 100% van de aansprakelijkheid heeft overgenomen van haar cliënten. Herverzekeraars (verzekeraars van verzekeraars, vandaar her-verzekeraars).
    Belangrijke locaties waar ze gevestigd zijn zijn Londen, Zurich, Duitsland, (Munchen, Hannover), Bermuda, Singapore, Hong-Kong.

Principe van vergoeding

Boeren hun gewassen, bomen, dieren, visvoorraad, gebouwen, machines etc. worden allemaal beschouwd als harde, materiele, gecommercialiseerde bezittingen (eigenschappen) die kunnen worden vertegenwoordigd in de activa van de balans.
Dit betekend dat de verzekerde, op het moment van de aanvang van het beleid, een bepaalde financiële positie vertegenwoordigd door de specifieke middelen die worden gedekt onder het beleid (bijvoorbeeld een verwacht gewas aan het einde van het seizoen) op een bepaald moment. We nomeen dit het “verzekerde bedrag“.
Het verzekerde bedrag van een gewas (bv tarwe) wordt meestal uitgedrukt in financiële termen (bv Euro/USD etc.). Door het vermenigvuldigen van de verwachte opbrengst (kg per hectare) aan het einde van het seizoen (gebaseerd op historische ervaring of gemiddelde in de regio waar het staat voor hetzelfde gewas) voor een prijs per kg die redelijk geaccepteerd is als vertegenwoordigend voor markttrends voor de verzekeraar (er kunnen overigens meerdere variaties zijn voor deze methode).
Het betekend ook dat de verzekerde als het individu (of bedrijf) die deze middelen bezit, heeft hij/zij een verzekerbare rente (iets om te verliezen) in het geval dat een gebeurtenis wordt veroorzaakt door een van de gevaren geïdentificeerd door het beleid en, binnen de voorwaarden, gebeurd. Verzekerbare rente is de erkende legale relatie tussen de verzekerde en het financieel verlies geleden door de verzekerde op het moment van plaatsvinden van de verzekerde gebeurtenis, volgens de verwoording van het beleid.
Landbouwverzekering is daarom een vorm van inboedelverzekering.
Het vrijwaringsbeginsel stelt dat:

  • als een verlies plaatsvind, de verzekerde teruggebracht zal worden in dezelfde financiële positie als hij daarvoor zat direct voor het verlies, het erkennen en vrijwaren van zijn verzekerbare belang daarin.
  • De verzekerde zal niet meer en ook niet minder krijgen dan de daadwerkelijke hoeveelheid aan geleden verlies
  • Risicodekking en claim uitbetaling zijn altijd onderworpen het limiet van het verzekerde bedrag en aan bepaalde polisvoorwaarden.

Referenties:

Ross, S. (2022) The law of large numbers in the insurance industry, Investopedia. Investopedia. Available at: https://www.investopedia.com/articles/personal-finance/081616/behind-law-large-numbers-insurance-industry.asp (Accessed: November 27, 2022).

Lees meer in de artikelen hieronder:

Agriculturele verzekering en risico management

Risico management benaderingen in landbouw

Verzekering – een financieel hulpmiddel als compensatie en om risico’s te managen

Landbouwverzekering – Een financieel middel voor telers om het managementrisico te compenseren

ONZE PARTNERS

We bundelen onze krachten met NGO, universiteiten en andere organisaties wereldwijd om onze gemeenschappelijke missie op het gebied van duurzaamheid en menselijk welzijn te vervullen.