Plagen

Phylloxera

Phylloxera vastatrix (PLANCHON), ook bekend als druifluis, is een extreem vernietigende bladluis voor het wortelstelsel van de druivenstok. Deze luis is de voornaamste reden om in Europa geënte planten te gebruiken. De plaag is inheems in Amerika, waar de meeste druivenstokken er immuniteit tegen hebben ontwikkeld. In Europa verscheen het voor het eerst rond 1850-60 en is sindsdien een van de belangrijkste vijanden van druivenstokken. De insecten voeden zich met de wortels en bladeren van de plant. We kunnen druifluis herkennen aan het verschijnen van gallen op wortels en soms op gebladerte. De schade aan de wortels is catastrofaal, omdat de plaag het wortelstelsel van de plant volledig kan vernietigen. De enige manier om de luis te beheersen voor Europese rassen is om ze te enten op Amerikaanse onderstammen, omdat sommige Amerikaanse onderstammen resistent zijn tegen druifluis.

Druivenbladroller

Lobesia botrana is een mot afkomstig uit Italië en is een van de meest voorkomende plagen voor druivenstokken in Europa. In Amerika werd het voor het eerst tijdens het vorige decennium geregistreerd. Het geeft de voorkeur aan druivenstokken, maar het kan ook de rozemarijnplant of amandelboom aantasten. De vrouwtjes kunnen meer dan 30 eieren per dag leggen. De eerste larven voeden zich met bladeren, maar de volgende generaties voeden zich met bessen, wat resulteert in een verminderde opbrengst.

De meest gebruikte voorzorgsmaatregel is het gebruik van feromoonvallen, constante monitoring van het gewas en onkruidverwijdering. Deze vallen trekken mannelijke insecten aan en houden ze uit de buurt van vruchtbare vrouwtjes. Zo verminderen ze hun reproductie.

Chemische bestrijding mag alleen worden gebruikt in gevallen van ernstige plagen en altijd onder toezicht van een erkende agronoom.

Paralobesia viteana

De ‘Grape Berry Moth’, Endopiza viteana (zoals de mot voor 2006 heette) of Paralobesia viteana (vanaf 2006), is een plaag afkomstig uit Noord-Amerika die ernstige economische verliezen kan veroorzaken in commerciële wijngaarden. Het heeft geen erkende Nederlandse naam. De mot heeft 2 of 3 generaties per jaar. Volwassenen overwinteren en beginnen laat in de lente of vroeg in de zomer, vóór de bloeifase, hun eerste generatie eieren op bloemtrossen te leggen. Larven van de volgende generaties vallen fruit aan om zich te voeden en veroorzaken ernstige schade. Wanneer onze druiven een aanval van druivenmotten ondergaan, zullen we waarschijnlijk webben rond fruit en bloemen waarnemen. We kunnen ook zwarte tunnels zien aan het oppervlak van de vrucht (de larven zijn de bes binnengedrongen). Aangetaste vruchten kunnen niet alleen niet op de markt worden gebracht, maar lopen ook een groter risico op schimmelinfecties. Sommige preventieve maatregelen zijn feromonenvallen, constante monitoring en onkruidverwijdering. Als het gewas eenmaal is aangevallen, wordt het beheer moeilijker. Omdat plagen immuniteit ontwikkelen tegen pesticiden, is biologische bestrijding de beste methode om deze resistentieontwikkeling te beperken. Helaas kan de plaag in de grond overwinteren.

Japanse kever

Ondanks zijn naam is de Japanse kever (Popillia japonica) niet zo catastrofaal in Japan als in de Verenigde Staten. We kunnen de kever gemakkelijk met het blote oog zien vanwege zijn grootte (15 mm). De kevers overwinteren in de grond en beginnen hun aanvallen in het voorjaar. Deze kevers vallen een breed scala aan plantensoorten aan (groenten, bomen, bloemen, enz.). In wijngaarden eten ze de bladeren, en laten ze alleen de nerven achter. Beheer omvat zowel preventieve als chemische maatregelen om de aanval te beheersen. Feromoonvallen, constante monitoring en onkruidverwijdering worden beschouwd als enkele van de meest effectieve preventiemaatregelen. In sommige gevallen worden insecticiden op basis van pyrethrine gebruikt, altijd na overleg met een plaatselijke erkende agronoom.

Ziekten

Valse meeldauw 

Valse meeldauw is misschien wel de meest ernstige wijnziekte en komt vooral voor in gebieden met een warm en vochtig klimaat. Het wordt veroorzaakt door de schimmel Plasmopara viticola en kan leiden tot 100% verwoesting van het gewas. Lente- en zomerregens bevorderen de uitbraak van de ziekte. De ziekteverwekker overwintert op knoppen, bladeren of de grond op dode bladeren. Er verschijnen olievlekken op het bovenoppervlak van de bladeren, die lijken op een mozaïek, en de schimmel tast knoppen, bladeren, bloemen, fruit en stengels aan. Aan de onderkant van de bladeren kunnen we witte meeldauw waarnemen. Necrose in de scheut is een ander veel voorkomend symptoom. Bloeiwijzen worden ook aangetast door de schimmel, waardoor ze verwelken en vallen. Als de infectie in een later stadium optreedt, wanneer de plant vruchten heeft, kunnen de druiven verharden, bruin worden, krimpen en uiteindelijk vallen.

Ziektebestrijding begint met goede voorzorgsmaatregelen, zoals onkruidbestrijding en veilige afstanden tussen planten, goed snoeien en verwijderen van dode plantenweefsels van de grond. Ook de algemene toestand van het gewas (voedingsstoffen en waterstand, blootstelling aan de zon, beluchting) kan hun immuniteit versterken. Tegelijkertijd kan de toegang van een geïnfecteerde plant tot direct zonlicht de snelle uitbraak van de ziekte vertragen. Het is ook van cruciaal belang om goede sanitaire voorzieningen te gebruiken, zoals desinfectie van gereedschap elke keer dat we de planten aanraken.

Chemische behandeling kan alleen worden gebruikt als het probleem ernstig is en altijd onder toezicht van een plaatselijke erkende agronoom. Koperverbindingen worden al sinds 1880 gebruikt. Hoewel fungiciden op koperbasis vandaag de dag nog steeds worden gebruikt, zijn er veel alternatieven op de markt, waaronder middelen voor biologische bestrijding, materialen van dierlijke oorsprong, plantenextracten ( Salvia officinalis ) en andere.

Echte meeldauw

Echte meeldauw is een andere belangrijke ziekte van druivenstokken. De schimmels Uncinula necator en Erysiphe necator overwinteren op knoppen, bladeren of stokken en beginnen de infecties als de lente komt. De ziekte wordt begunstigd door hoge temperaturen in combinatie met een gemiddelde relatieve vochtigheid. De ziekteverwekker veroorzaakt poederachtige groei op de groene delen van de plant. Symptomen beginnen met chlorotische vlekken op het gebladerte, vergelijkbaar met die veroorzaakt door Plasmopara viticola, maar kleiner. Later verschijnt er een witte poederachtige substantie. Dit witte poeder verschijnt ook op stengels en vruchten. Symptomen op fruit omvatten ook scheuren, necrose en vallen. De ziekte kan leiden tot verminderde productkwaliteit en opbrengst en verminderde winterhardheid van de plant, zelfs bij milde infectie.

Ziektebestrijding begint met goede voorzorgsmaatregelen. Deze omvatten onkruidbestrijding en veilige afstanden tussen planten, goed snoeien en verwijderen van dode plantenweefsels van de grond. Ook de algemene toestand van het gewas (voedingsstoffen en waterstand, blootstelling aan de zon, beluchting) kan de weerstand van planten versterken. Een goede training en snoei zijn van vitaal belang bij de bestrijding van echte meeldauw. Adequate luchtcirculatie en directe toegang tot zonlicht zullen de uitbraak van de ziekte vertragen.

Chemische behandeling omvat het gebruik van zwavelverbindingen. Veel telers gebruiken zwavel bij temperaturen tussen 18-30 °C. Zwavel kan echter inactief zijn bij lage temperaturen, terwijl het bij temperaturen boven de 30°C chemische brandwonden op fruit kan veroorzaken. Chemische behandeling wordt in ieder geval altijd toegepast onder toezicht van een lokale erkende agronoom. Het is ook cruciaal om goede sanitaire voorzieningen te gebruiken, zoals desinfectie van gereedschap elke keer dat we de planten aanraken.

Esca

Esca is een ernstige houtziekte die wordt veroorzaakt door verschillende schimmels. Daarom wordt het Esca-complex genoemd. Men geloofde dat de ziekte alleen volwassen planten van tien jaar of ouder aantastte. Echter, recentere bevindingen tonen tegenwoordig aan dat het jonge planten kan aantasten, zelfs in de kwekerij. Zwaar snoeien, wintervorst en houtbeschadigingen kunnen de planten verzwakken en de ziektecyclus versnellen. De ziekte van Esca wordt “stille ziekte” genoemd, wat betekent dat de symptomen vaak onopgemerkt blijven en in sommige gevallen de plant plotseling kan afsterven. Het is een groot probleem geworden voor volwassen Europese wijngaarden in Italië, Frankrijk en Spanje.

De meest voorkomende ziekteverwekker is Fomitiporia mediterranea . Op bladeren treden symptomen op vanwege toxines afkomstig van Phaeomoniella, Phaeoacremonium en Cylindrocarpon spp. Esca kan verschijnen als een chronische ziekte of door plotselinge apoplexie tijdens warme en droge periodes.

Symptomen zijn onder meer een weefselverkleuring in een dwarsdoorsnede van de romp. Het hout kan ook zacht en gelig worden. In sommige gevallen verschijnen er karakteristieke tijgerstrepen op de bladeren. Er kunnen ook donkere vlekken op bessen verschijnen. De ziekte kan worden overgedragen door geïnfecteerd teeltmateriaal en wind. Ziektebestrijding omvat vooral preventieve maatregelen, zoals het gebruik van gezond uitgangsmateriaal, desinfectie van grote snoeiwonden en het verwijderen en verbranden van zieke planten.

Grauwe schimmel

Grauwe schimmel is een ernstige druivenziekte die wordt veroorzaakt door de bekende schimmel Botrytis cinerea.

De ziekte treft vooral rijpe druiven vlak voor de oogst. We zien vooral een bruine vlek op de druiven die geleidelijk de hele vrucht bedekt. De vrucht verandert van kleur, wordt zacht, rot en mummificeert uiteindelijk. Die gemummificeerde druiven die op de grond vallen, als ze daar worden achtergelaten, zullen het meest effectieve middel zijn voor de verspreiding van de ziekte. Kort daarna worden veel fruitclusters aangetast door direct contact met geïnfecteerd fruit. Binnen een paar dagen zijn alle geïnfecteerde delen bedekt met een karakteristieke grauwe schimmel. Infecties worden bevorderd door een hoge luchtvochtigheid in een breed temperatuurbereik. Wind en regen verspreiden de sporen snel van plant tot plant.

Beheersmaatregelen zijn vergelijkbaar met die bij andere schimmelziekten. Sanitair is essentieel. Geïnfecteerde plantenweefsels moeten onmiddellijk worden verwijderd, terwijl goed snoeien een goede luchtcirculatie bevordert, wat de voortgang van de ziekte remt.

Vermeldenswaard is echter dat Botrytis onder specifieke weersomstandigheden een andere situatie kan veroorzaken, bekend als edelrot. Onder die omstandigheden hebben we een opmerkelijke stijging van het relatieve suikergehalte tot 40%. In een paar woorden, het doet dit door water te laten verdampen en zo het suikergehalte in het resterende sap te verhogen. Veel producenten profiteren hiervan en produceren zoete wijnen met unieke kenmerken. Het succes van deze techniek vereist echter een speciale behandeling en jarenlange ervaring.

Black rot

Black rot is een schimmelziekte die wordt veroorzaakt door de ziekteverwekker Guignardia bidwellii. Het heeft geen Nederlandse naam, maar zou vertaald kunnen worden als zwartrot.
Het warme en vochtige klimaat bevordert de uitbraak van de ziekte. De ziekte treft alle groene delen van de druivenstok, maar de meest ernstige gevolgen treden op bij de vrucht. Zoals de naam al aangeeft, zorgt de ziekte ervoor dat geïnfecteerde druiven zacht worden, rotten en gemummificeerd worden. Die gemummificeerde druiven die op de grond vallen kunnen snel de ziekte verspreiden.

Ziektebestrijding begint met goede voorzorgsmaatregelen. Deze omvatten onkruidbestrijding en veilige afstanden tussen planten, samen met correct snoeien en verwijderen van gemummificeerde druiven van de grond. Voldoende blootstelling aan de zon en een goede luchtcirculatie remmen de uitbraak van de ziekte.

  1. Druiventeelt definitie – Wat is druiventeelt?
  2. Snelle feiten over druiven
  3. Gezondheidsvoordelen van druiven
  4. Druivenplant Informatie
  5. Druiven kweken voor winst – Essentiële gids voor commerciële druiventelers
  6. Kiezen van een druivenras
  7. Bodemvereisten en voorbereiding voor druiventeelt
  8. Druivenstokken Aanplanten en plantafstand – Aantal planten per hectare
  9. Druivenvormingssystemen en -methoden
  10. Snoeien, ontbladeren en uitdunnen van druivenstokken
  11. Druivenirrigatie en waterbeheer
  12. Bemesten van druiven
  13. Veel voorkomende plagen en ziekten van druiven
  14. Druivenoogst – Wanneer en hoe moet je een wijngaard oogsten?
  15. Druivenopbrengst per hectare en hectare
  16. Het gebruik van technologie in de hedendaagse druiventeelt

ONZE PARTNERS

We bundelen onze krachten met NGO, universiteiten en andere organisaties wereldwijd om onze gemeenschappelijke missie op het gebied van duurzaamheid en menselijk welzijn te vervullen.