Rozenverzorging: alles wat je moet weten

Rozen tuinieren voor beginners – De complete gids

Rozen behoren tot de meest populaire en meest gekweekte sierplanten. We vinden ze bijna overal, van balkons en achtertuinen tot de beroemdste koninklijke tuinen ter wereld. Rozen zijn meerjarige bladverliezende planten (hij verliest zijn bladeren ieder seizoen) van het geslacht Rosa, en is een lid van de Rosaceae-familie. Het geslacht Rosa omvat honderden soorten en duizenden cultivars, die elk hun eigen kenmerken hebben. Zo zijn er struikachtige variëteiten, klimmende variëteiten, dwergvariëteiten, variëteiten die worden gekweekt voor hun hout, bloemen, fruit of etherische olie.

De stengel van de plant is houtachtig en bedekt met stekels. Deze stekels zijn uitgroeisels van augurken. De bladeren van de plant zijn afwisselend. De bloemkleuren bevinden zich vaak in het roze-rode palet, hoewel we tegenwoordig gedomesticeerde cultivars in verschillende kleuren vinden, zoals wit, geel, oranje, roze, rood, paars en zelfs zwart (die zo donker rood of paars zijn dat ze zwart lijken).

Rozen worden voornamelijk gekweekt voor hun bloemen. Sommige soorten worden echter gekweekt voor hun hout, dat een uitstekende kwaliteit heeft en vaak wordt gebruikt in auto-interieurs en zelfs in de wapenindustrie. De bloemen van de plant worden gebruikt als sierplant, maar hebben ook andere toepassingen. De bloemblaadjes bevatten een zeer kwalitatieve etherische olie, die vooral gebruikt wordt in de cosmetica-industrie. Bovendien worden de bloembladen van sommige cultivars gebruikt voor de productie van snoep en marmelade.

Hoe een rozen thuis te kweken

Niets is mooier dan een tuin of balkon vol kleurrijke bloemen. Rozen zijn een uitstekende keuze voor tuinieren in de achtertuin. Ze zijn gemakkelijk te kweken, zeer adaptieve planten en produceren enkele van de mooiste bloemen in het Plantae-koninkrijk. Het kweken van planten in je achtertuin heeft echter enkele risico’s, do’s en don’ts, en er zijn enkele dingen die je zeker moet vermijden.

Belangrijkste samenvattingspunten:

• Oudere rozenvariëteiten kunnen 40-50 jaar of langer worden, maar hedendaagse variëteiten die op kwekerijen worden verkocht, leven vaak 10-12 jaar.
• De beste methode om met rozen te beginnen, is door een jonge plant te kopen van een legitieme kwekerij (met blote wortel of in een container). Het kweken van rozen uit zaden wordt niet aanbevolen.
• Als je een zaailing met blote wortel koopt, moet je deze mogelijk een nacht laten weken voordat je gaat planten, volgens de specificaties van de producent.
• Voordat je de jonge roos in je achtertuin plant, moet de grond worden geploegd om onkruid te verwijderen en de grond klaar te maken voor de nieuwe plant.
• In veel gebieden kan je je rozenzaailingen het hele jaar door planten, maar het is verstandig om ze van de late herfst tot het vroege voorjaar te planten, zodat je de roos in de nazomer kunt zien bloeien.
• Je moet een groot gat graven en de jonge plant voorzichtig samen met de kluit op dezelfde diepte plaatsen als toen ze bij de kwekerij werden gekocht.
• Als je rozen in een pot wilt planten, moet je misschien plastic vermijden en de voorkeur geven aan een pot van klei of cement. Houd er rekening mee dat je de roos mogelijk elke 2 jaar in een nieuwe grotere pot moet planten.
• Je kunt overwegen om een ​​speciale verrijkte grondmix voor rozen te kopen bij een legitieme verkoper. Je kunt de grond mengen met perliet voor een optimale beluchting en drainage.
• Heb je gekozen voor klimrozen, dan is een ondersteuningssysteem zoals een pergola noodzakelijk.
• Rozen hebben water nodig om mooie bloemen te produceren. Overweeg om ze regelmatig te irrigeren, vooral in de zomer, waar irrigatie in de meeste gevallen minstens één of twee keer per week nodig is.
• Wat de bemestingswijze betreft, kan het zijn dat je één tot twee keer per jaar mest of compost nodig hebt. Je kunt ook kiezen voor een uitgebalanceerde meststof (NPK 10-10-10) of een langzame meststof (4 maanden), die vaak in het vroege voorjaar wordt toegepast.
• Rozen moeten gesnoeid worden, anders worden ze enorm, houtachtig en vatbaar voor ziekten. Zwakke, zieke of oudere scheuten zul je elk jaar moeten verwijderen. Vormgeven en snoeien zijn essentieel omdat ze niet alleen de optimale vorm van de planten behouden, maar ook de algemene gezondheid van de planten verbeteren, wat de beluchting en het binnendringen van de zon bevordert. Snoeien vindt in de meeste gevallen plaats in het vroege voorjaar, na de laatste nachtvorst. Het kan echter zijn dat je in de lente, zomer en herfst lichte snoeiwerkzaamheden moet uitvoeren (vooral voor klimrozen).
• Als je een bloem wilt oogsten, moet je dit doen met een schaar in een hoek van 45^o. Je kunt de bloemstengel net boven het laatste blad afknippen, zodat de plant snel weer een bloem kan maken.
• Rozenverzorging kan een beetje gevaarlijk zijn vanwege hun stekels. Aangezien je hebt besloten om rozen in je tuin te kweken, kun je overwegen om speciale handschoenen te kopen om je te beschermen tijdens routinematige handelingen.

Locatie, bodemvereisten en voorbereiding voor rozen 

De meeste rozenkwekers starten de teelt met 1 of 2-jarige stekken. Een paar dagen voor het planten bereiden ze het veld voor. Ze bewerken het land, verwijderen eventuele eerdere resten en onkruid. Ze kunnen ook basale bemesting in combinatie met goed verteerde mest in de bodem integreren. Als ze besluiten om veel rozen te planten, ontwerpen en bouwen ze ook het irrigatiesysteem.

Als ze klaar zijn om te planten, graven ze gaten op een diepte van 30-40 cm en planten ze de jonge rozen. Wat de ligging betreft, moet je een zonnige plek in je tuin uitkiezen. Rozen kunnen alleen prachtige bloemen produceren op plaatsen met vele uren direct zonlicht. Wat hun bodemvereisten betreft, geven rozen de voorkeur aan diepe, leemachtige, maar goed doorlatende grond. Als optimale pH-waarde van de bodem is het algemeen bekend dat rozen de voorkeur geven aan licht zure grond (pH van 5,5 tot 7).

Voor het planten van rozen moet de grond worden geploegd. Grondbewerking heeft tot doel overblijvend onkruid en bodempluisjes, die nodig zijn voor de ontwikkeling van het wortelstelsel, te vernietigen. Veel tuinders passen een paar dagen voor het planten een pre-plant meststof toe, zoals goed verteerde mest, op het hele veld of alleen in de plantgebieden. Ze doen dit om de bodemvruchtbaarheid te verhogen en de bodemtextuur te verbeteren.

Rozenvermeerdering: Geënte en eigenwortelrozen

Rozen worden voornamelijk vermeerderd door hardhouten stekken of geënte stekken. Enten is een veelgebruikte techniek waarbij we delen van twee verschillende planten met elkaar verbinden om als één plant te groeien. Het bovenste deel van de eerste plant wordt stek genoemd en groeit op het wortelstelsel van de tweede plant, de onderstam. Uiteindelijk hebben we een plant die alle voordelen van de verschillende componenten combineert. De meest gebruikte onderstammen zijn tegenwoordig wilde rozensoorten. Geënte rozen zijn in veel gevallen gevoeliger voor kou dan eigenwortelrozen. Je kunt je plaatselijke kwekerij raadplegen en bespreken welke keuze het beste is voor het klimaat in jouw omgeving.

We kunnen rozen echter ook op andere manieren vermeerderen. Zaden hebben alleen de voorkeur in laboratoria. Uitlopers en uitlopers worden ook gebruikt, maar op kleinere schaal.

Rozen planten – Hoe plant je rozen

Voorafgaand aan het planten knippen producenten in veel gevallen de wortels die zijn ontstaan aan de stekken en verwijderen ze eventuele scheuten die mogelijk op de ent zijn ontstaan. Tijdens het planten graven producenten gaten op een gemiddelde diepte van 30-40 cm en planten ze de jonge zaailingen. Plant de zaailingen zo diep geplant dat het geënte gebied 4-5 cm boven het grondoppervlak is. Bij het toevoegen van de grond moeten we deze voorzichtig aandrukken totdat de kuilen volledig zijn gevuld om schade aan het jonge en gevoelige wortelstelsel te voorkomen. Sommige producenten dopen de wortels ook in fungicide voordat ze worden geplant (vraag een plaatselijke erkende agronoom in je omgeving).

Hoe snoei je rozen? 

Snoeien is een van de belangrijkste factoren voor het kweken van gezonde rozen die de komende jaren veel bloemen zullen geven. Snoeien bevordert de bloei, versterkt de planten en voorkomt uitbraken van ziekte. Als de rozen een jaar of langer niet worden gesnoeid, zullen ze zeer dikke houtachtige stelen ontwikkelen, waardoor de productie van de bloemen aanzienlijk vermindert.

Het snoeien van jonge rozen begint vroeg vanaf het eerste jaar dat de plant op zijn plek staat. Producenten verwijderen koppen van jonge rozen op een hoogte van 45-60 cm om de ontwikkeling van perifere scheuten te bevorderen, wat uiteindelijk leidt tot een meer struikachtige groei.

Vanaf de eerste zomer na het planten beginnen telers met het verwijderen van alle geproduceerde bloemen en zwakke scheuten om de aankomende herfstproductie te bevorderen. Vanaf het tweede jaar wordt er licht gesnoeid en tegelijkertijd geoogst. Gedurende deze tijd verwijderen producenten de scheuten onder de eerste bloem door ze boven het eerste blad van de grond af te snijden. Elke 2-3 jaar kunnen producenten een strengere snoei uitvoeren door oude, gebroken, zwakke of zieke takken en uitlopers te verwijderen om de plant te versterken.

Uitdunnen is een essentiële techniek waarbij tuinders handmatig kleine, onvolgroeide, niet-geüniformeerde of defecte bloemen van de plant verwijderen. Op deze manier stimuleren we de plant om zijn voedingsstoffen over te dragen naar minder, maar kwalitatief betere bloemen.

Watervereisten voor rozen– Hoe geef je rozen water?

Irrigatie is een van de belangrijkste handelingen en cruciaal voor het succes van de rozenteelt. Rozen hebben water nodig om een ​​groot aantal bloeiende bloemen te produceren. De rozenplant heeft meer water nodig tijdens de bloeifase, die plaatsvindt van zomer tot herfst. Telers met grote commerciële rozenvelden gebruiken druppelirrigatiesystemen. Met deze systemen kan een boer elke dag het exacte bodemvochtgehalte volgen en de fertigatie (de injectie van meststoffen) door het irrigatiesysteem van de planten aanpassen. De waterbehoefte kan afhankelijk van de omstandigheden totaal verschillend zijn. Verschillende soorten kunnen ook verschillende waterbehoeften hebben.

Vereisten voor rozenmest

Allereerst moet je rekening houden met de bodemgesteldheid van het perceel door middel van halfjaarlijkse of jaarlijkse bodemonderzoeken voordat je een bemestingsmethode toepast. Bijna nooit zijn twee percelen hetzelfde, en niemand kan je adviseren over bemestingsmethoden zonder rekening te houden met de testgegevens van de bodem, weefselanalyse en gewasgeschiedenis van het perceel.

We weten uit theorie dat rozen alle drie de basiselementen (NPK) nodig hebben om sterke wortels, bladeren en bloeiende bloemen te ontwikkelen. Zo wordt in veel gevallen een uitgebalanceerde meststof van NPK 10-10-10 gebruikt. Zorg ervoor dat je tijdens het planten geen stikstofmeststoffen in het plantgat mengt, anders verbrandt je de wortels van de jonge rozen. Veel tuinders gebruiken in de achtertuin meststoffen met langzame afgifte (4-6 maanden), vaak toegepast in de lente. Andere tuinders plaatsen 4-5 bananenschillen in een mixer en hakken ze fijn. Vervolgens voegen ze water toe en maken ze een zelfgemaakte vloeibare meststofmix die de jonge plant van kalium zal voorzien.

Dit zijn echter slechts standaardpraktijken die niet moeten worden gevolgd zonder eigen onderzoek te doen. Elk vakgebied is anders en heeft andere behoeften. Het controleren van de bodemvoedingsstoffen en pH is van vitaal belang voordat je een bemestingsmethode toepast. Bladanalyse kan ook erg belangrijk zijn om voedingstekorten te diagnosticeren en te corrigeren.

Rozen oogsten

Het juiste moment voor het oogsten van rozen hangt voornamelijk af van hun variëteit. In de meeste gevallen worden bloemen vroeg geoogst als ze nog in knop zijn; in sommige variëteiten wachten tuinders echter tot de knoppen zich beginnen te openen. Het oogsten gebeurt vroeg in de ochtend of laat in de avond, handmatig met een speciale schaar. Ze snijden de bloemstengel net boven de eerste bladknoop af, gemeten vanaf het punt waar de bloemstengel tevoorschijn komt. Als ze wachten tot de bloemen opengaan, verwijderen ze de hele bloeistengel van de ontstane punt.

Belangrijkste plagen en ziekten van rozen

Helaas kunnen rozen last hebben van verschillende schimmelziekten en verschillende plagen.

Plagen

Bladluis

Bladluizen verschijnen vooral in het voorjaar op jonge scheuten en bladeren en voeden zich daarmee, waardoor chlorosevlekken ontstaan. Zodra de bladluizen zich in de vegetatie van de plant vestigen, wordt het beheer ingewikkelder. Omdat plagen snel immuniteit tegen pesticiden ontwikkelt, is biologische bestrijding de beste methode om ze te bestrijden. We mogen alleen een chemische behandeling gebruiken als het probleem ernstig is en altijd onder toezicht van een plaatselijke erkende agronoom.

Tetranychus 

Deze spintmijt is de meest voorkomende vijand van rozen. Deze plaag leeft voornamelijk aan de onderkant van bladeren, waar ze zich voeden door de sappen van de plant uit de nerven te zuigen. Zodra rozen zijn aangevallen, zullen we symptomen opmerken zoals gele, droge, verbrande bladeren aan de plant. In dat geval is het beheer moeilijker. Aangezien plagen immuniteit ontwikkelen tegen pesticiden, is biologische bestrijding de beste methode om ze te bestrijden. We mogen alleen een chemische behandeling gebruiken als het probleem ernstig is en altijd onder toezicht van een plaatselijke erkende agronoom.

Ziekten

Sterroetdauw

Sterroetdauw wordt veroorzaakt door de schimmel Diplocarpon rosae en is een van de meest voorkomende rozenziektes. Symptomen van de ziekte zijn onder meer onregelmatige zwarte vlekken op bladeren en jonge stengels. Geleidelijk worden de geïnfecteerde bladeren geel en vallen ze af. Zonder voldoende blad is de plant niet in staat tot fotosynthese en sterft. Ziektebestrijding begint met goede voorzorgsmaatregelen, zoals onkruidbestrijding en veilige afstanden tussen plantenlijnen, goede drainage en het vermijden van bladirrigatie. Gemummificeerde vruchten moeten constant van het veld verwijderd worden. Ook de algemene conditie van de planten kan hun immuniteit versterken. De teler of de plantenliefhebber moet alleen zijn toevlucht nemen tot chemische behandeling (op koper gebaseerde fungiciden) als het probleem ernstig is. In alle gevallen moeten fungiciden altijd worden toegepast onder toezicht van een lokale erkende agronoom. Het is ook cruciaal om goede sanitaire voorzieningen te gebruiken, zoals desinfectie van gereedschap elke keer dat we in contact komen met de planten.

Echte meeldauw

De ziekte wordt veroorzaakt door de schimmel Sphaerotheca pannosa var. rosae. Op aangetaste planten zien we chlorosevlekken op bladeren, stengels en bloemknoppen. Ziektebestrijding begint met goede voorzorgsmaatregelen, zoals onkruidbestrijding en veilige afstanden tussen planten, goede drainage en het vermijden van bladirrigatie. Gemummificeerde vruchten moeten constant van het veld verwijderd worden. Ook de algemene conditie van de planten kan hun immuniteit versterken. De teler of de plantenliefhebber moet alleen zijn toevlucht nemen tot chemische behandeling (op koper gebaseerde fungiciden) als het probleem ernstig is. In alle gevallen moeten fungiciden altijd worden toegepast onder toezicht van een lokale erkende agronoom. Het is ook cruciaal om goede sanitaire voorzieningen te gebruiken, zoals desinfectie van gereedschap elke keer dat we in contact komen met de planten. Veel tuinders in de achtertuin gebruiken zuiveringszout samen met vloeibare zeep en water om echte meeldauw op planten te bestrijden. Helaas is de zuiveringszoutoplossing alleen effectief als voorzorgsmaatregel. Het biedt minimale voordelen voor reeds geïnfecteerde planten.

Valse meeldauw

De ziekte wordt veroorzaakt door de oomyceet Peronospora sparsa, die karakteristieke hoekige en chlorotische vlekken op de bladeren veroorzaakt. Onder optimale vochtige omstandigheden verschijnen grijze begroeiingen van de schimmel meestal aan de onderkant van het gebladerte, in tegenstelling tot echte meeldauw, dat aan de bovenkant van het blad groeit. De bladeren worden geel. Ziektebestrijding begint met goede voorzorgsmaatregelen. Deze omvatten onkruidbestrijding en veilige afstanden tussen planten, goede drainage en het vermijden van bladirrigatie. De teler of de plantenliefhebber moet alleen zijn toevlucht nemen tot chemische behandeling (op koper gebaseerde fungiciden) als het probleem ernstig is. In alle gevallen moeten fungiciden altijd worden toegepast onder toezicht van een lokale erkende agronoom. Het is ook cruciaal om goede sanitaire voorzieningen te gebruiken, zoals desinfectie van gereedschap elke keer dat we in contact komen met de planten. Veel tuinders in de achtertuin gebruiken zuiveringszout en vloeibare zeep en water om valse meeldauw op planten te bestrijden. Helaas is de zuiveringszoutoplossing alleen effectief als voorzorgsmaatregel. Het biedt minimale voordelen voor reeds geïnfecteerde planten.