Basiskennis van het voeren van varkens – Wat eten varkens

Tot op de dag van vandaag is er een voortdurende discussie over het juiste voerprogramma voor varkens. Er zijn hoofdzakelijk twee verschillende benaderingen, “weiland” versus “commercieel varkensvoer”. De aanhangers van de “weiland” methode voeden hun varkens voor ten minste 70% vanuit een weide. Het is bekend dat het gemiddelde varken niet alleen kan overleven, maar ook wat zal aankomen en gezond zal leven als het alleen vanaf het weiland eet en water drinkt. Onder dit dieet hebben varkens eeuwenlang in het wild overleefd. Met de term weiland definiëren we een breed scala aan plantensoorten: gras, klaver, luzerne (Medicago sativa), cichorei, peulvruchten, koolsoorten, struiken, jonge bomen, enz. De biodiversiteit van grasland is direct gerelateerd aan de kwaliteit van het geconsumeerde voedsel (diverser eten – betere kwaliteit). Het is echter niet veilig om varkens een niet-geïdentificeerde plant te laten eten. Sommige soorten Rhododendron en andere sierplanten (Azalea, Geranium) en struiken zijn giftig voor de varkens en kunnen al na het eten van een klein blad tot levensbedreigende situaties leiden. Van nachtschadebladeren (aardappelen en tomaten) is ook bekend dat ze in sommige gevallen giftig zijn. In alle gevallen moet een toekomstige varkenshouder vooraf lokaal gevonden planten onderzoeken die giftig kunnen zijn voor varkens.

Het productiesysteem op basis van weidegrond neemt in belangstelling toe. Echter geven zelfs de grootste voorstanders van deze systemen toe dat de groei van hun varkens ernstig wordt geremd wanneer ze alleen in een weiland worden gevoerd. Dit is de reden waarom ervaren weidevarkenshouders andere voedingsmiddelen toevoegen (bijvoorbeeld gekookte eieren of ander eiwitrijk voedsel) om het dieet van hun weidevarkens te verrijken.

Aan de andere kant beweren de aanhangers van commercieel varkensvoer dat -in tegenstelling tot koeien- het varken een monogastrisch dier is en het tegen zijn aard is om vanaf een weide te voeden als 70% of meer van zijn dieet. Deze boeren vertrouwen op commerciële voorgemengde varkensvoeders (pellets) met gespecificeerde eiwitconcentraties. Ze stellen dat varkens 15-18% eiwit uit hun voer moeten krijgen. Bij een dergelijk voerschema weegt het gemiddelde vleesvarken van 7 weken oud met een gewicht van 22 kg naar verwachting 100 kg als het 20 weken oud is. Hedendaagse commerciële voeders bevatten ingrediënten zoals plantaardige eiwitten (tarwe, gerst, erwten, rijst, sesam, maïs, soja), overige plantaardige ingrediënten, probiotica (goede bacteriën en gist), vitamines, mineralen en andere sporenvoedingsstoffen om de prestaties van varkens te optimaliseren (snelle groei, afvalminimalisatie). Vooral de granen hebben veel aandacht getrokken. Veel boeren beweren dat een gehalte van 15-20% aan granen in het voedsel het varken helpen om varkensvlees van betere kwaliteit te produceren, naast andere voordelen. Lysine is ook erg belangrijk voor vleesvarkens. Het helpt de groei en ontwikkeling van spieren te bevorderen. Sommige geconcentreerde krachtvoeders voor varkens bevatten 40% ruw eiwit en 2,5% lysine. De boer mengt vervolgens circa 50 kg concentraat met 150 kg gemalen maïs, zodat het eiwit en de lysine zich aanpassen aan de gewenste niveaus.

Tegenwoordig voegen de voorstanders van beide benaderingen (weidevoeding of conventionele voeding) ook vaak andere producten toe aan het dieet van varkens, zoals gekookte aardappelen, gekookte wortelen, pompoen, appels, keukenresten (anders dan vlees en vis). Veel boeren geven hun varkens ook dagelijks geitenmelk.

Vóór de opkomst van commerciële varkensvoeders in de 20e eeuw, baseerden de boeren het dieet van hun varkens volledig op maïs, geitenmelk, hardgekookte eieren, gekookte wortelen en veel fruit (voornamelijk appels en pompoenen). Ze boden hun varkens een mix van het bovenstaande aan en lieten ze 2, 3 of zelfs 4 keer per dag eten (maar minimaal 3 keer per dag tijdens de wintervorst) gedurende slechts 15 minuten per keer.

Het gemiddelde varken drinkt 11 liter water per dag. Hiervoor dient het dier 24 uur per dag toegang hebben tot vers water. Indien een varken ongeveer 5-6 uur geen water heeft gedronken dan dient er zo snel mogelijk contact op te worden genomen met een erkende dierenarts.

Er is geen eenzijdig antwoord op de vraag hoe varkens te voeren. Het hangt af van de reden waarom je varkens fokt (vlees versus huisdier), wat je beschikbaar hebt, of je een groot veld hebt dat rijk en gevarieerd grasland produceert, of wat voor soort ingrediënten of eindvoer je bij jou thuis kunt vinden tegen een goede prijs, enz. Een onervaren boer zal eerst lokale experts, lokale varkenshouders of vakbonden, een lokale dierenarts en/of agronoom raadplegen om een ​​rationeel jaarlijks voerprogramma op te stellen en geïnformeerd te worden over giftige planten en struiken die veel voorkomen in de regio. Lees hiervoor meer over Planten die giftig zijn voor vee.

  1. Hoe fok je varkens?
  2. Varkenshokken – Ontwerpen van een varkensfokkerij
  3. Selecteren van varkens
  4. Hoe voer je varkens?
  5. Gezondheid, ziektes en symptomen van varkens
  6. Varkensmest productie en omgaan met mest
  7. Vraag en antwoord over varkens

ONZE PARTNERS

We bundelen onze krachten met NGO, universiteiten en andere organisaties wereldwijd om onze gemeenschappelijke missie op het gebied van duurzaamheid en menselijk welzijn te vervullen.