Hoe voer je paarden? – Paard en voer – Voerbehoefte paard

Basiskennis van paardenvoeding – Soorten paardenvoeding

Bij het voeden van paarden speelt het bekende “Weiland versus Commercieel voer” debat. Het is waar dat paarden (net als koeien, varkens, geiten en andere dieren die nu gedomesticeerd zijn) eeuwenlang alleen hebben kunnen overleven door in het wild van grasland te eten en water te drinken. De gemiddelde levensduur van een paard in het wild is echter veel korter dan de levensduur die we graag van onze paarden hebben. Bovendien hebben bepaalde dieren (ouder, hardwerkend, gewond, enz.) veel eiwitten (en/of vitamines) nodig, die alleen in commerciële voeders te vinden zijn. In alle gevallen moeten paarden 24 uur per dag toegang hebben tot vers water en hooi.

Een paard kan dagelijks meer dan 1% van zijn lichaamsgewicht aan hooi eten. Wanneer je alleen jonge en robuuste paarden hebt en als op de paardenweide het hele jaar door voldoende gevarieerd grasland wordt geproduceerd, kan de paardenvoeding worden gebaseerd op vers hooiland. Dit voorkomt ook dat er veel geld uitgegeven moet worden voor de aanschaf van commerciële voeders. Met de term weiland definiëren we een breed scala aan plantensoorten: gras, klaver, luzerne (Medicago sativa), lollium, peulvruchten, brassica, enz. Timothy, luzerne en Trifolium alexandrinum (vers of als hooi) zijn een goede basis voor de voeding van paarden. Sorghum-soorten zijn giftig voor paarden en moeten worden vermeden. Een toekomstige paardeneigenaar dient onderzoek te doen naar de lokaal aanwezige planten die giftig kunnen zijn voor paarden.

Bovenstaande regels zijn algemeen en gelden voor de meeste gezonde paarden. Geen twee paarden zijn echter hetzelfde en ze hebben ook niet dezelfde fysieke mogelijkheden en behoeften. Zo hebben oudere paarden meestal gebits- en/of mobiliteitsproblemen. Daardoor kunnen ze mogelijk niet 15 uur per dag grazen om hun voedsel te vinden. Daarom moet je altijd verschillende soorten commerciële voeders op voorraad hebben. Zemelen, suikerbiet, pellet mix (pellet, vlokken, maïs), haver, gerst, gehakt hooi en vitamines worden gebruikt om de voeding van paarden aan te vullen. Granen worden het meest gebruikt indien gewichtstoename als doel wordt gesteld. Het voederen met granen dient echter wel voorzichtig te gebeuren omdat grote hoeveelheden aan graan levensbedreigende situaties tot gevolg kunnen hebben voor het paard. Als vuistregel geldt dat volwassen, gezonde en robuuste paarden meer hooi en weiland kunnen consumeren, terwijl oudere, geblesseerde en hardwerkende paarden meer eiwitten en misschien vitamines nodig hebben.

Indien het paard wordt gebruikt om zware werkzaamheden uit te voeren of wanneer het paard ouder is, kunnen commerciële mengvoeders gebruikt worden die rijk zijn aan eiwitten. Boeren gebruiken meestal gedroogde en vermalen producten (chaff) bij oudere dieren met gebitsproblemen. Stro van gerst is zeer laag in eiwitgehalte (ongeveer 5%) en zeer hoog in vezels. Verse Trifolium alexandrinum (klaver) en andere verwante planten zijn een uitstekende bron van vezels.

Haverhooi is geschikt voer voor volwassen paarden en merries die zich in een vroeg stadium van zwangerschap bevinden. Volgens Bob Coleman moeten paardeneigenaren haverhooi testen op nitraatniveaus om ervoor te zorgen dat het voer veilig is. Het nitraatgehalte in de totale voeding van een paard mag niet hoger zijn dan 0,5%.

De maag van een paard is over het algemeen relatief klein in vergelijking met de grote omvang van het dier. De beschikking van een continue maar gecontroleerde toegang tot kleine hoeveelheden voer is voor een paard dan ook het meest ideaal. Hierdoor kunnen ze in hun eigen tempo kleine en frequente maaltijden eten in plaats van 2-3 grotere maaltijden per dag. Houd er echter rekening mee dat je paarden vlak voor en na een intensieve inspanning (bijvoorbeeld rijden) niet moet laten eten omdat ze dan waarschijnlijk last krijgen van krampen.

Veel paardeneigenaren plaatsen doorgaans ook zoutblokken in de paardenbox. De paarden kunnen dan zelf aan het zoutblok likken en voldoen aan hun behoefte aan natrium en chloride. Houd er echter rekening mee dat veel zoutblokken gemineraliseerd zijn. Dit betekent dat de blokken ook andere mineralen bevatten. Een groot percentage paarden krijgt genoeg van die mineralen binnen uit het commerciële voer of uit toegediende vitaminesupplementen. Het wordt aanbevolen om met een plaatselijke erkende dierenarts te overleggen over het dieet. Zo kan bepaald worden of het gebruik van gemineraliseerde zoutblokken noodzakelijk is.

Een beginnende paardeneigenaar dient eerst plaatselijke deskundigen, een plaatselijke dierenarts en/of agronoom te raadplegen om een ​​rationeel jaarlijks voerprogramma op te stellen. Daarnaast kan de eigenaar direct geïnformeerd worden over giftige planten en struiken die gewoonlijk in de regio worden aangetroffen. In veel gevallen zijn de lokaal aanwezige planten en de lokale weersomstandigheden belangrijke parameters bij het houden van paarden. De dierenarts en de paardeneigenaar moeten ook de fysieke- en gebitstoestand van het paard onderzoeken. Onder toezicht van een erkende dierenarts kan de boer vitamines in de voedingsprogramma’s opnemen.

Het dagelijks voeren van paarden is een zeer complexe kwestie. Vooral als je meer dan 3-4 paarden hebt van verschillende leeftijden, verschillende achtergronden, verschillende behoeften, sommige met gebitsproblemen, enz. Het goed noteren en bijhouden van de verschillende dagelijkse voerprogramma`s van elk paard is belangrijk. Enkel vertrouwen op geheugen kan voor verwarring zorgen. Het wordt aangeraden om bijvoorbeeld een ​​schoolbord te plaatsen in de ruimte waar je het voer van elk paard klaarmaakt en mengt. Door een tabel te maken met de namen van alle paarden en in de kolommen de hoeveelheid van elk type voer, zorg je ervoor dat je altijd het dagelijkse en wekelijkse voerprogramma van elk paard bijhoudt.

Hoewel het een vervelende en tijdrovende bezigheid lijkt, kan het in sommige gevallen erg handig zijn om dit soort aantekeningen bij te houden: wanneer er een alarmerend symptoom is voor een paard, vraagt ​​de dierenarts naar het voer van het paard gedurende de laatste 3 of 4 dagen. In dat geval moet je heel precies zijn en analytische informatie geven over het soort voedsel, de ingrediënten en de exacte hoeveelheid. De dierenarts heeft dan alle gegevens om een ​​juiste diagnose te stellen. Meer informatie is te vinden op de pagina over planten die giftig zijn voor paarden.

1. Hoe fok je paarden?
2. Huisvesten van paarden
3. Selecteren van een paard
4. Hoe voer je paarden?
5. Gezondheid, veiligheid en verzorging van paarden
6. Paardenmest productie en omgaan met mest
7. Vraag en antwoord over paarden