Hoewel de meeste mensen de olijfboom beschouwen als synoniem voor de Middellandse Zee, is de oogst de afgelopen jaren in veel delen van de wereld aanzienlijk uitgebreid. Als iemand de manier waarop hij/zij een familieboerderij exploiteert wil verbeteren of helemaal opnieuw wil beginnen met cultiveren, dan zijn er enkele veelvoorkomende fouten die hij/zij moet vermijden.

De meeste van deze fouten hebben hun “wortels” in het gebrek aan kennis en een georganiseerd cultivatieplan, evenals valse traditionele overtuigingen.

 De 7 meest voorkomende fouten in de olijfteelt

  1. Onvoldoende onderzoek naar de selectie van het gekweekte ras. Er zijn twee belangrijke factoren waarmee een teler rekening moet houden voordat hij beslist welke olijfsoort hij gaat planten. De eerste is de ligging van de olijfgaard. Behalve voor de algemene regio moet de boer rekening houden met het lokale microklimaat dat van plaats tot plaats aanzienlijk kan verschillen. Meestal kan een variëteit zijn maximale opbrengst alleen bereiken in olijfgaarden met een specifiek microklimaat, ook al worden ze in bepaalde gebieden veel gebruikt. De boer moet er zeker van zijn dat het ras dat hij/zij wil telen geen last zal hebben van lokale factoren (bijv. frequente voorjaarsvorst). Ten tweede moet de olijventeler, om de meest geschikte variëteit te selecteren, vooraf beslissen welk type product hij wil produceren. Er zijn variëteiten die geschikt zijn voor olijfolie, de zogenaamde olijfproducerende variëteiten. Aan de andere kant zijn er de zogenaamde tafelvariëteiten die voornamelijk worden gebruikt voor de productie van eetbare olijven. Ten slotte zijn er gemengde variëteiten, dat wil zeggen variëteiten voor dubbel gebruik. In ieder geval moet marktonderzoek voorafgaan om de boer te helpen een informatieve beslissing te nemen, aangezien een eventuele koerswijziging achteraf vaak desastreuze gevolgen heeft. Na persoonlijk onderzoek en een gesprek met de lokale agronoom kan hij eindelijk een ras of rassen kiezen die de komende jaren voor een goede productie zullen zorgen.
  2. Levering van niet-gecertificeerd en mogelijk besmet uitgangsmateriaal. De fytosanitaire en authenticiteit van de gebruikte zaailingen wordt gedocumenteerd door specifieke certificaten die de olijventeler in zijn/haar bezit moet hebben. Alle planten moeten gecertificeerd zijn met een label van het Ministerie van Landbouw en/of een andere relevante organisatie). Hoe moeilijk het ook is te geloven, er zijn veel boeren die niet eens weten welke variëteit ze telen. Een kennis of vriend gaf ze ooit 500 jonge bomen zonder dat iemand de herkomst en ID wist. Deze praktijk was in voorgaande jaren misschien toegestaan ​​​​en was gedeeltelijk veilig, maar kan tegenwoordig zowel ons bos als de naburige in gevaar brengen. Naast alle andere mogelijke problemen, wordt de bacterie Xylella fastidiosa beschouwd als het meest catastrofale organisme dat niet-gecertificeerd materiaal kan verbergen. Geïnfecteerde zaailingen van een plantenkwekerij kunnen de bacterie heel gemakkelijk dragen en doorgeven aan gezonde volwassen planten in een gebied. Xylella kan bomen van meer dan 30 jaar oud in zeer korte tijd vernietigen. Daarom is het essentieel dat onze zaailingen over alle fytosanitaire certificeringen beschikken. De ouderlijke plantage moet ziektevrij zijn en de substraten die worden gebruikt voor de groei van bomen moeten ook worden getest en vrij zijn van plagen en ziekten. Olijventelers dienen zelf de leverancier te bezoeken en ervoor te zorgen dat deze is goedgekeurd door het Ministerie van Landbouw (of een overeenkomstige organisatie).
  3. Verkeerde plantafstanden. Elke teler wil het maximale uit zijn boomgaard halen en een zo hoog mogelijke opbrengst behalen. Dit is natuurlijk begrijpelijk. Als je echter te veel bomen in een kleine ruimte plaatst, ontstaan ​​​​er alleen maar problemen. Wanneer bomen meer dan tien jaar oud worden, zal het gebladerte te dicht zijn, waardoor grote delen van de luifels van aangrenzende bomen worden overschaduwd, waardoor de fotosynthetische activiteit van de planten wordt verminderd. Bovendien kan het ontbreken van een goede beluchting ideale omstandigheden creëren voor een snelle overdracht van ziekten. Daarom moet een boer een keuze maken. Als hij een olijfboomgaard met een hoge dichtheid wil vormen, moet hij variëteiten met een kleinere groei selecteren en deze op de juiste manier snoeien. Stel echter dat zijn/haar prioriteit ligt bij het telen van een specifieke olijvensoort die niet geschikt is voor dergelijke teeltsystemen. In dat geval moet hij/zij het advies van een plaatselijke agronoom opvolgen en een plan ontwerpen met grotere plantafstanden tussen bomen.
  4. Overmatige en roekeloze bemesting en irrigatie van jonge zaailingen. Om de rijping te versnellen en de tijd te verkorten die een boom nodig heeft om een ​​bevredigende productie te krijgen, beginnen sommige ongeduldige olijftelers hun boomgaarden te veel water te geven en te bemesten. Hoewel het bovengrondse deel positief kan reageren en een indrukwekkende groei laat zien, ontwikkelt het wortelstelsel zich niet overeenkomstig. Deze onevenwichtige groei kan op lange termijn problemen veroorzaken voor de hele fysiologie en prestatie van de boom.
  5. Het is gebruikelijk om de oogst geheel aan zijn lot over te laten en de olijfgaard pas tijdens de oogst te bezoeken. Zowel het gewas als de opbrengst komen in de herfst in gevaar, vooral bij vochtig en regenachtig weer. Onder deze omstandigheden kunnen ziekten zoals olijfantracnose (Colletotrichum gloeosporioides) zich snel verspreiden en de productie zelfs 1-2 weken voor de oogst verminderen, terwijl alles er ideaal uitzag. Lees hier meer over olijven spuiten met koper.
  6. Vertraging van de oogst. Veel amateurboeren denken ten onrechte dat “hoe later ze de olijf oogsten, hoe beter”. Sterker nog, ze denken dat hoe langer de olijfvrucht aan de boom blijft zitten, hoe meer olie er zich in de loop van de tijd zal ophopen. Het oogsten later dan het ideale rijpheidsstadium van het fruit heeft echter een directe en negatieve invloed op de kwaliteit van het product en verhoogt natuurlijk niet het oliegehalte. Bovendien heeft deze vertraging in de oogst een directe invloed op zowel de organoleptische kenmerken van olijfolie als de voedingswaarde ervan. Naarmate de vruchten overrijpen, daalt de concentratie van bepaalde stoffen, die als essentiële kwaliteitsfactoren worden beschouwd, zoals aldehyden en polyfenolen. De problemen zijn echter niet alleen beperkt tot het huidige groeiseizoen, maar strekken zich meestal ook uit tot het volgende, waardoor het fenomeen van alternatieve lagering wordt versterkt en de opbrengst van volgend jaar afneemt.
  7. Gelijktijdig met de oogst snoeien. Door gebrek aan kennis of gewoon omdat ze twee dingen tegelijk willen afmaken, hakken sommige olijfboeren elke tak met een flinke lading olijfvruchten af om deze door een in de grond geplaatste scheidingsmachine te leiden. Deze techniek zal zeer binnenkort zijn catastrofale effect bewijzen. Wanneer de boom gewond raakt of een groot deel van zijn vegetatie verliest, start hij automatisch processen om hem te herstellen. Meestal vereisen deze processen grote hoeveelheden energie. Onder dergelijke omstandigheden geeft de boom prioriteit aan vegetatieve groei boven fruitproductie. Bovendien heeft de olijfboom tijdens jaren van hoge opbrengsten al zijn energie aan het fruit overgedragen en heeft hij daarvoor waardevolle hulpbronnen verbruikt. Zodra we de olijven hebben verwijderd, zal de boom zijn bladeren gebruiken om energie te herwinnen, door middel van fotosynthese en volgend jaar meer fruit te produceren. Als we bij het oogsten van de olijven takken met rijk gebladerte verwijderen, verminderen we de fotosynthesecapaciteit en dus de productie van volgend jaar.

ONZE PARTNERS

We bundelen onze krachten met NGO, universiteiten en andere organisaties wereldwijd om onze gemeenschappelijke missie op het gebied van duurzaamheid en menselijk welzijn te vervullen.