Φράουλα: Απαιτήσεις εδάφους, συστήματα καλλιέργειας και πυκνότητα φύτευσης

Απαιτήσεις εδάφους για την καλλιέργεια φράουλας και βέλτιστες πρακτικές πριν από τη φύτευση

Απαιτήσεις εδάφους και πρακτικές πριν από τη φύτευση

Οι εδαφικές απαιτήσεις της φράουλας διαφέρουν ανάλογα με την ποικιλία και την περιοχή. Το φυτό μπορεί να προσαρμοστεί σε πολλά εδάφη, αλλά προτιμά καλά στραγγιζόμενα, πλούσια σε οργανική ουσία, μέτριας κοκκομετρικής σύστασης (αμμοπηλώδη ή πηλώδη) εδάφη με pH 5,5-6,5. Περιοχές που διατηρούν υψηλή εδαφική και ατμοσφαιρική υγρασία μέχρι αργά την άνοιξη ή επιρρεπείς σε παγετό δεν είναι κατάλληλες για την καλλιέργεια φράουλας. Το χωράφι πρέπει να έχει καλή έκθεση στο ηλιακό φως και μικρή κλίση. Η κλίση βοηθά στην καλή κυκλοφορία του αέρα και βοηθάει στην αποφυγή παγετών.

Πριν από τη φύτευση, ο παραγωγός μπορεί να πραγματοποιήσει μια εδαφολογική ανάλυση για να προσδιορίσει ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά του εδάφους (π.χ. τύπο εδάφους, διαθεσιμότητα θρεπτικών στοιχείων, pH κ.λπ.). Επιπλέον είναι καλό να λάβει υπόψη το ιστορικό καλλιέργειας του χωραφιού και να αποφύγει τη φύτευση φράουλας σε μέρη που έχουν καλλιεργηθεί προηγουμένως είδη της οικογένειας των σολανωδών (όπως τομάτες, πατάτες και πιπεριές) για να μειώσει τον κίνδυνο προσβολής από βερτισιλλίωση. Θα πρέπει επίσης να αποφεύγονται περιοχές στις οποίες έχει καλλιεργηθεί γρασίδι ή χλοοτάπητας, λόγω της μεγάλης πιθανότητας προσβολής από ζιζάνια και ζημιές από τις προνύμφες του εντόμου της οικογένειας Phyllophaga spp. (ένα κοινό παράσιτο του χλοοτάπητα που τρέφεται επίσης από τις ρίζες της φράουλας). Οι αγρότες μπορούν να χρησιμοποιήσουν συμβατικές πρακτικές επεξεργασίας του εδάφους για την αντιμετώπιση εδαφικών παράσιτων και ζιζανίων όπως ο υποκαπνισμός και η ηλιοαπολύμανση. Αυτές οι πρακτικές μπορούν να μειώσουν σημαντικά τις προσβολές από μύκητες, όπως η ανθράκωση, η φυτοφθόρα και ο βοτρύτης. Άλλα είδη όπως η βρώμη, η σίκαλη ή το σόργο του Σουδάν μπορούν να καλλιεργηθούν (για χλωρή λίπανση) και να ενσωματωθούν στο έδαφος λίγο πριν φυτευτούν οι φράουλες.

Συστήματα καλλιέργειας για την καλλιέργεια φράουλας και αποστάσεις φύτευσης

Τα φυτά μπορούν να καλλιεργηθούν σε αναχώματα ή υπερυψωμένα κρεβάτια με εδαφοκάλυψη, σε αναχώματα, σε διχτυοκήπιο τύπου τούνελ ή γυάλινα θερμοκήπια. Επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα συστήματα πλήρους κάλυψης του χωραφιού (hill systems) και τα συστήματα αυτοκάλυψης του εδάφους με μητρικά φυτά (matted-row). Οι παραγωγοί φράουλας, ιδίως στην περιοχή της Μεσογείου, χρησιμοποιούν συχνά το σύστημα matted-row, τα τούνελ και τα αναχώματα-σαμάρια.

Οι μεγάλες εμπορικές εκμεταλλεύσεις χρησιμοποιούν συχνά το σύστημα matted-row λόγω της οικονομικής αποδοτικότητάς του και της συμβατότητάς του με τη μηχανική συγκομιδή. Η μέθοδος αυτή λειτουργεί καλά σε ψυχρότερα κλίματα και είναι ιδανική για ποικιλίες June-bearing. Την άνοιξη, οι καλλιεργητές φυτεύουν φράουλες σε γραμμές που απέχουν μεταξύ τους 75-100 εκατοστά, με τα φυτά να απέχουν μεταξύ τους 40-90 εκατοστά εντός της γραμμής, αφήνοντας 15-35 εκατοστά για την ανάπτυξη των στολώνων. Οτιδήποτε βρίσκεται εκτός αυτής της περιοχής μπορεί να κοπεί. Τα φυτά αραιώνονται συνήθως σε πυκνότητα 1000-4000 φυτών ανά στρέμμα. Τα άνθη που ανθίζουν κατά τη διάρκεια της φύτευσης-εγκατάστασεις των φυτών πρέπει να αφαιρούνται.

Τα συστήματα φύτευσης σε υπερυψωμένα κρεβάτια ή σαμάρια χρησιμοποιούνται κυρίως στις περιοχές όπου καλλιεργούνται ποικιλίες ουδέτερης φωτοπεριόδου. Η φύτευση πραγματοποιείται το καλοκαίρι ή το χειμώνα. Τα υπερυψωμένα παρτέρια έχουν ύψος περίπου 20 cm και συνήθως καλύπτονται με διαφανές ή μαύρο πλαστικό εδαφοκάλυψης. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της υγρασίας του εδάφους και στην καταστολή της ανάπτυξης των ζιζανίων. Τέτοια συστήματα φύτευσης κοστίζουν 30-40% λιγότερο, η απόδοση αυξάνεται κατά 35-40% και οι καρποί αναπτύσσονται 3-10 ημέρες νωρίτερα. Ο τύπος της φράουλας καθορίζει την απόσταση μεταξύ των φυτών. Συνιστάται στους καλλιεργητές να τοποθετούν τα φυτά σε απόσταση 75-90 cm μεταξύ των γραμμών 30-60 cm μεταξύ των φυτών. Αφήνοντας 30 cm γύρω από το φυτό, τους δίνουμε αρκετό χώρο για να αναπτυχθούν.

Η καλλιέργεια σε διχτυοκήπια τύπου τούνελ χρησιμοποιείται για φράουλες ουδέτερης φωτοπεριόδου. Η πυκνότητα των φυτών είναι συνήθως περίπου 4300 φυτά ανά στρέμμα. Αυτό το σύστημα φύτευσης χρησιμοποιείται συνήθως στην περιοχή της Μεσογείου. Έχει ως αποτέλεσμα 40-50% υψηλότερες αποδόσεις και οι καρποί αναπτύσσονται 20-30 ημέρες νωρίτερα από ό,τι στο σύστημα matted-row. Η φύτευση εντός του διχτυοκηπίου μπορεί να γίνει σε υπερυψωμένα κρεβάτια καλυμμένα με πλαστικό.

Επιπλέον, μπορούμε να τοποθετήσουμε κυψέλες εντός του διχτυοκηπίου για να αυξήσουμε την επικονίαση.

Για υπαίθρια καλλιέργεια, ο παραγωγός θα πρέπει να επιλέξει απογευματινές ώρες ή ημέρες με συννεφιά για να μεταφυτεύσει τα σπορόφυτα. Είναι σημαντικό να μην καλυφθεί η κόμη του φυτού με χώμα αλλά μόνο το πάνω μέρος της ρίζας.

Η καλλιέργεια σε υπερυψωμένα κρεβάτια ή σαμάρια γίνεται όλο και πιο δημοφιλής για την καλλιέργεια ποικιλιών June-bearing και ουδέτερης φωτοπεριόδου. Σε αυτό το σύστημα, τα φυτά αναπτύσσονται σε πλαστικούς δίσκους - γούρνες 1,5 m πάνω από το έδαφος σε ένα κλειστό σύστημα άρδευσης. Γενικά, κάθε δίσκος μπορεί να έχει μήκος 91,5 cm, βάθος 15 cm και να χωράει 9 φυτά. Συνήθως, αφήνονται 60 cm μεταξύ των σειρών με τους υπερυψωμένους δίσκους. Ορισμένα βασικά πλεονεκτήματα είναι η έλλειψη εξάρτησης από το έδαφος (γονιμότητα, τύπος κ.λπ.) και η ανάγκη για διαχείριση των ζιζανίων. Επιπλέον, επιτρέπει την εφαρμογή άρδευσης και λίπανσης ακριβείας, την πρώιμη φύτευση, την παρατεταμένη περίοδο καλλιέργειας και την προστασία των φυτών από έντομα που δραστηριοποιούνται στο έδαφος. Ωστόσο, ο παραγωγός χρειάζεται σταθερή πρόσβαση σε άφθονο νερό για να χρησιμοποιήσει αυτό το σύστημα.

Για την καλλιέργεια σε γυάλινα θερμοκήπια γίνεται πυκνή φύτευση, περίπου 12 φυτά ανά τ.μ. (12000 φυτά/στρέμμα). Παρόλα αυτά, αυτό το σύστημα καλλιέργειας δεν χρησιμοποιείται συνήθως στα περισσότερα μέρη του κόσμου λόγω του υψηλότερου κόστους, αλλά είναι πολύ δημοφιλές στην Ιαπωνία.

Ένα άλλο νέο και ανερχόμενο σύστημα υψηλής τεχνολογίας για την παραγωγή φράουλας είναι η υδροπονική καλλιέργεια. Η υδροπονία είναι ένα σύστημα που χρησιμοποιείται για την καλλιέργεια φυτών εκτός εδάφους σε ειδικά υδροπονικά υποστρώματα. Η μέθοδος αυτή έχει πολλά πλεονεκτήματα, αλλά οι αποδόσεις είναι χαμηλότερες σε σύγκριση με τα συνήθη συστήματα καλλιέργειας φράουλας. Ωστόσο, η σπατάλη είναι 1% σε σύγκριση με το 20% κατά την καλλιέργεια φράουλας στο χώμα.