Υπαίθρια επαγγελματική καλλιέργεια πεπονιού – Πλήρης οδηγός καλλιέργειας από την αρχή μέχρι το τέλος

Η επαγγελματική υπαίθρια καλλιέργεια πεπονιού- αν γίνει ορθολογικά και σε κλιμακωτή βάση – μπορεί να αποτελέσει καλή πηγή εισοδήματος. Ο περιοριστικός παράγοντας κατά την ανάπτυξη του πεπονιού είναι πάντα το κλίμα. Το φυτό προέρχεται από την Αφρική. Είναι ένα φυτό εξαιρετικά ευαίσθητο σε χαμηλές θερμοκρασίες και παγετό. Απαιτεί μέσες θερμοκρασίες από 18 έως 35 °C, ενώ η θερμοκρασία του εδάφους δεν πρέπει να πέσει κάτω από τους 18 °C . Με λίγα λόγια, οι περισσότεροι επαγγελματίες καλλιεργητές πεπονιού ξεκινούν την καλλιέργεια από σπόρους σε προστατευμένο εσωτερικό χώρο. Καθώς περιμένουν τα νεαρά φυτά να αναπτυχθούν και να είναι έτοιμα για μεταφύτευση, προετοιμάζουν τον αγρό. Οργώνουν τη γη, δημιουργούν αναχώματα ή αυλάκια και τοποθετούν μια μαύρη μεμβράνη πολυαιθυλενίου ανάμεσα από τις σειρές. Η μαύρη μεμβράνη – φιλμ όχι μόνο βοηθά το έδαφος να ζεσταθεί αλλά εμποδίζει και την ανάπτυξη ζιζανίων. Σχεδιάζουν επίσης και τοποθετούν το σύστημα στάγδην άρδευσης. Μερικοί παραγωγοί σκληραγωγούν τα φυτά για 3-6 ημέρες πριν τα μεταφυτεύσουν στις τελικές τους θέσεις. Όταν είναι έτοιμοι για μεταφύτευση, κάνουν μικρές τρύπες στο πλαστικό φιλμ, όπου φυτεύουν τα φυτά. Λίπανση, άρδευση με σταγόνες και έλεγχος ζιζανίων εφαρμόζονται στις περισσότερες περιπτώσεις. Αραίωση καρπών εφαρμόζεται επίσης. Αυτό σημαίνει ότι οι επαγγελματίες καλλιεργητές πεπονιών απομακρύνουν τα παραμορφωμένα ή υποανάπτυκτα πεπόνια για να ενθαρρύνουν το φυτό να διανείμει τους πόρους του σε λιγότερα, αλλά μεγαλύτερα και πιο γευστικά φρούτα. Οι περισσότερες εμπορικές ποικιλίες πεπονιών μπορούν να συλλεχθούν 78-90 ημέρες μετά τη μεταφύτευση. Η συγκομιδή μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με το χέρι, με ψαλίδια ή μαχαίρια χειρός. Μετά τη συγκομιδή, οι καλλιεργητές πεπονιών καταστρέφουν και ενσωματώνουν το υπόλοιπο της καλλιέργειας. Μπορούν επίσης να εναλλάξουν την καλλιέργεια, προκειμένου να καταπολεμήσουν τις ασθένειες ή να αποτρέψουν την εξάντληση του εδάφους. Κατά γενικό κανόνα, θα πρέπει να αποφεύγεται η καλλιέργεια Cucurbitaceae στο ίδιο έδαφος για περισσότερα από δύο διαδοχικά έτη.

Υπαίθρια επαγγελματική καλλιέργεια πεπονιούΔείτε την Τιμή Πεπονιού Σήμερα

Πρώτα απ ‘όλα, είναι κρίσιμο να επιλέξουμε την καλλιεργητική μέθοδο που θα ακολουθήσουμε, καθώς και τις ποικιλίες που ευδοκιμούν στην περιοχή μας. Υπάρχουν δύο μέθοδοι για την καλλιέργεια πεπονιών: Καλλιέργεια από σπόρους και καλλιέργεια από φυτά.

Καλλιέργεια πεπονιών από σπόρο

Για υπαίθρια καλλιέργεια, τα πεπόνια χρειάζονται κατά μέσο όρο 100 έως 130 ημέρες από τη σπορά μέχρι τη συγκομιδή. Ωστόσο, αν σχεδιάζετε να καλλιεργήσετε πεπόνια από σπόρους, υπάρχουν ορισμένα θέματα που πρέπει να γνωρίζετε.

Πρώτον, οι σπόροι πεπονιού απαιτούν θερμοκρασία εδάφους τουλάχιστον 18 °C προκειμένου να βλαστήσουν. Δεύτερον, είναι σημαντικό ο σπόρος να έχει τα βέλτιστα επίπεδα υγρασίας για να βλαστήσει. Η υπερβολική άρδευση μπορεί να είναι επιβλαβής. Μερικοί παραγωγοί ποτίζουν καλά το χώμα την ημέρα πριν από την άμεση σπορά και δεν αρδεύουν ξανά, μέχρι να βλαστήσουν οι σπόροι. Ωστόσο, αυτό δεν είναι μια καλή τεχνική σε περίπτωση που το έδαφος παρουσιάζει δυσκολία στη διατήρηση επαρκούς ποσότητας διαθέσιμου νερού. Πολλοί παραγωγοί κανονικά φυτεύουν τους σπόρους σε αυλάκια και αναχώματα. Εάν δεν έχουν εφαρμόσει κοπριά πριν από τη φύτευση, σκάβουν τρύπες σε 35-40 cm βάθος και διάμετρο και προσθέτουν την κοπριά. Αναμιγνύουν την κοπριά με το χώμα που έχει αφαιρεθεί και δημιουργούν μικρούς λόφους. Στη συνέχεια, φυτεύουν 3-5 σπόρους σε κάθε λόφο σε βάθος 3 cm. Είναι κρίσιμο για το έδαφος να έχει αρκετή υγρασία σε αυτό το στάδιο. Όσον αφορά τις αποστάσεις σποράς, ένα συνηθισμένο μοτίβο είναι 90-120 cm μεταξύ των σπόρων πάνω στη σειρά και των 150-180 cm μεταξύ των σειρών. Τη στιγμή που τα φυτά έχουν αναπτύξει 1-2 πραγματικά φύλλα, πολλοί παραγωγοί αφαιρούν τυχόν περίσσεια φυτά, αφήνοντας 2-3 υγιή ανά λόφο.

Σε 1 γραμμάριο από σπόρους πεπονιού, υπάρχουν 25-30 σπόροι πεπονιού. Πολλοί παραγωγοί αναφέρουν ότι χρειάζονται 0,25-0,4 kg σπόρων ανά δέκα στρέμματα (ή 250 με 400 γραμμάρια το στρέμμα). Οι σπόροι βλαστάνουν σχετικά εύκολα σε 4-7 ημέρες ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και τον τύπο του εδάφους. Σε περιοχές με κίνδυνο παγετού, οι καλλιεργητές προτιμούν να σπείρουν τους σπόρους σε σπορείο υπό ελεγχόμενες συνθήκες και μετά να τα μεταφυτεύσουν στις τελικές τους θέσεις. Ξεκινούν τη σπορά σε εσωτερικούς χώρους 2-3 εβδομάδες πριν από τη μεταφύτευση. Μερικοί παραγωγοί σκληραγωγούν τα φυτά για 3-6 ημέρες πριν τα μεταφέρουν σε τελικές θέσεις.

Καλλιέργεια πεπονιών από αυτόριζα σπορόφυτα

Μια άλλη μέθοδος που χρησιμοποιείται ευρέως είναι η αγορά αυτόριζων φυτών. Εάν ακολουθήσουμε αυτή τη μέθοδο, είναι σημαντικό να επιλέξουμε προσεκτικά την ποικιλία του πεπονιού που πρόκειται να φυτέψουμε. Εάν -για παράδειγμα- τα εδάφη στην περιοχή μας έχουν προβλήματα με ασθένειες, παράσιτα, χαμηλά επίπεδα pH ή υψηλή αλατότητα, τότε δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν όλες οι ποικιλίες. Ορισμένες ποικιλίες είναι ανθεκτικές σε ορισμένους από αυτούς τους παράγοντες, ενώ άλλες δεν είναι. Οι περισσότεροι παραγωγοί προτιμούν να αγοράζουν και να μεταφυτεύουν φυτά ηλικίας 3-6 εβδομάδων. Σε αυτό το στάδιο έχουν αναπτύξει 1-3 πραγματικά φύλλα.

Καλλιέργεια πεπονιών από εμβολιασμένα σπορόφυτα

Με απλά λόγια, εμβολιασμός είναι μια κοινώς χρησιμοποιούμενη τεχνική με την οποία συνδυάζουμε μέρη από δύο διαφορετικά φυτά, έτσι ώστε να αναπτυχθούν ως ένα ενιαίο φυτό. Το ανώτερο τμήμα του πρώτου φυτού ονομάζεται εμβόλιο και αναπτύσσεται στο ριζικό σύστημα του δεύτερου φυτού, το οποίο ονομάζεται υποκείμενο. Τελικά, έχουμε ένα φυτό που συνδυάζει όλα τα πλεονεκτήματα των διαφορετικών τμημάτων του. Ορισμένοι παραγωγοί προτιμούν να καλλιεργούν από σπόρους τόσο το υποκείμενο όσο και το εμβόλιο. Στη συνέχεια, εκτελούν τον εμβολιασμό από μόνοι τους, ενώ άλλοι αγοράζουν πιστοποιημένα εμβολιασμένα φυτά από νόμιμους πωλητές. Κάποια κοινώς χρησιμοποιούμενα φυτά σήμερα είναι υβρίδια Cucumis melo L εμβολιασμένα σε C. maxima Χ C. moschata.

Απαιτήσεις εδάφους και προετοιμασία για καλλιέργεια πεπονιού 

Τα φυτά πεπονιού αναπτύσσονται καλύτερα σε πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, ελαφρώς αμμώδη εδάφη με επίπεδα pH από 6 έως 6,5. Δεν τους αρέσουν τα υγρά εδάφη. Τα βαριά αργιλώδη εδάφη με κακή αποστράγγιση πρέπει να αποφεύγονται. Η καλλιέργεια πεπονιών απαιτεί εκτεταμένη προετοιμασία του εδάφους πριν από τη φύτευση, προκειμένου να είναι κερδοφόρα και να οδηγήσει σε υψηλές αποδόσεις.

Η βασική προετοιμασία του εδάφους αρχίζει περίπου 3 μήνες πριν από τη μεταφύτευση. Οι αγρότες οργώνουν καλά το έδαφος κατά την εποχή εκείνη. Το όργωμα βελτιώνει τον αερισμό του εδάφους και την αποστράγγιση. Ταυτόχρονα, το όργωμα αφαιρεί τα πετρώματα και άλλα ανεπιθύμητα υλικά από το έδαφος. Μια εβδομάδα πριν από τη φύτευση, πολλοί γεωργοί εφαρμόζουν μια βασική λίπανση, όπως καλά χωνεμένη κοπριά ή συνθετικό εμπορικό λίπασμα, πάντα αφού συμβουλευτούν έναν τοπικό γεωπόνο. Δεδομένου ότι τα φυτά πεπονιού χρειάζονται πολύ χώρο για να αναπτυχθούν, οι γεωργοί τα φυτεύουν σε προκαθορισμένες αποστάσεις. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει κανένας λόγος να εφαρμοστεί η βασική λίπανση σε ολόκληρο το χωράφι. Μια καλή τεχνική είναι να επισημάνετε τις περιοχές που πρόκειται να φυτέψετε και στη συνέχεια να εφαρμόσετε το λίπασμα στις γραμμές. Η επόμενη μέρα είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή για να εγκαταστήσετε τους σωλήνες στάγδην άρδευσης. Μετά την εγκατάσταση, ορισμένοι γεωργοί εφαρμόζουν ουσίες απολύμανσης εδάφους μέσω του συστήματος άρδευσης, σε περίπτωση που η ανάλυση εδάφους έχει αποκαλύψει προβλήματα μόλυνσης (ζητήστε οδηγίες από έναν γεωπόνο στη περιοχή σας).

Το επόμενο και σημαντικότερο βήμα (ειδικά σε χώρες με μη βέλτιστη θερμοκρασία εδάφους κατά τη διάρκεια της περιόδου φύτευσης) είναι η γραμμική κάλυψη με φιλμ πολυαιθυλενίου. Πολλοί παραγωγοί καλύπτουν τις γραμμές με μαύρο φιλμ πολυαιθυλενίου. Χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική, προκειμένου να διατηρήσουν τη θερμοκρασία στη ζώνη των ριζών σε βέλτιστα επίπεδα (> 18 ° C) και να αποτρέψουν την ανάπτυξη των ζιζανίων. Με τον τρόπο αυτό αυξάνεται ο ρυθμός ανάπτυξης των φυτών, ενώ τα ζιζάνια ελέγχονται αποτελεσματικά.

Φύτευση πεπονιών, αποστάσεις φύτευσης και αριθμός φυτών ανά στρέμμα.

Σε πολλές περιπτώσεις, η πιο κατάλληλη περίοδος για την φύτευση πεπονιών σε εξωτερικούς χώρους, είναι κατά το δεύτερο μισό της άνοιξης. Εκείνη την εποχή, ο κίνδυνος παγετού έχει περάσει στις περισσότερες περιπτώσεις. Οι γεωργοί προτιμούν γενικά τα φυτά ηλικίας από 3 έως 6 εβδομάδες. Σε αυτό το σημείο έχουν αναπτύξει 1 έως 3 πραγματικά φύλλα. Μετά από όλα τα στάδια προετοιμασίας που ξεκίνησαν μήνες πριν από τη φύτευση (όργωμα, βασική λίπανση, άροση, εγκατάσταση του συστήματος άρδευσης και κάλυψη εδάφους με φιλμ), μπορούμε να προχωρήσουμε σε μεταφύτευση. Οι καλλιεργητές επισημαίνουν τα ακριβή σημεία στο φιλμ πολυαιθυλενίου όπου θα φυτέψουν τα νεαρά φυτά. Στη συνέχεια, ανοίγουν τρύπες στο πλαστικό και φυτεύουν τα φυτά. Είναι σημαντικό να φυτέψετε τα φυτά στο ίδιο βάθος με αυτό που ήταν στο φυτώριο.

Όσον αφορά τις αποστάσεις φύτευσης, ένα κοινό μοτίβο για τις μεσαίου μεγέθους ποικιλίες είναι απόσταση 0,4 έως 0,6 m μεταξύ των φυτών στη γραμμή και 1,5 έως 2,2 m απόσταση μεταξύ των γραμμών. Αυτό το σχέδιο θα μας δώσει περίπου 500-1000 φυτά ανά στρέμμα (1 στρέμμα = 1000 τετραγωνικά μέτρα). Οι αποστάσεις και ο αριθμός των φυτών εξαρτώνται από την ποικιλία του πεπονιού, τις περιβαλλοντικές συνθήκες και φυσικά το επιθυμητό μέγεθος του πεπονιού που υπαγορεύεται πάντα από την αγορά.

Χαμηλή κάλυψη πεπονιών με τούνελ

Λόγω του γεγονότος ότι σε μη τροπικές χώρες, ακόμη και την άνοιξη, υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος παγετού ή έντονων βροχοπτώσεων, οι περισσότεροι παραγωγοί προστατεύουν τα νεαρά φυτά με χαμηλή κάλυψη – τούνελ. Αμέσως μετά τη φύτευση, δημιουργούν σήραγγες ύψους 50 εκατοστών χρησιμοποιώντας πλαστικά ή σιδερένια στηρίγματα και λευκά πλαστικά καλύμματα. Με λίγα λόγια, δημιουργούν μικρά θερμοκήπια έτσι ώστε να διατηρούν το επιθυμητό μικροκλίμα και να προστατεύουν τα νεαρά φυτά από επιβλαβείς παράγοντες (καιρικές συνθήκες και μερικές φορές παράσιτα). Περίπου 20 – 30 ημέρες αργότερα (ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες), αρχίζουν να σχίζουν σταδιακά το κάλυμμα, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η επικονίαση. Γενικά δε συνιστάται η απότομη απομάκρυνση της κάλυψης καθώς τα φυτά θα στρεσσαριστούν έντονα. 

Κλάδεμα πεπονιών – Μια αμφιλεγόμενη μέθοδος

Μερικοί παραγωγοί πεπονιού προτιμούν να κλαδεύουν τα φυτά τους, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι το κλάδεμα καθυστερεί την ανάπτυξη και την καρπόδεση του φυτού. Εκείνοι που κλαδεύουν τα φυτά τους, απομακρύνουν νωρίς τους περισσότερους από τους περιφερειακούς βλαστούς του φυτού, κατά τα πρώτα στάδια ανάπτυξης, όταν έχουν μόνο 3-4 βλαστούς. Το κλάδεμα έχει αναφερθεί ότι προάγει την ανάπτυξη θηλυκών λουλουδιών και επιταχύνει την ωρίμανση σε ορισμένες περιπτώσεις. Ορισμένοι παραγωγοί προτιμούν να απομακρύνουν το υπερβολικό φύλλωμα που εμποδίζει τον κατάλληλο αερισμό, καθ ‘όλη τη διάρκεια της καλλιέργειας. Με αυτό τον τρόπο, προστατεύουν το φυτό από τις ευνοούμενες από την υγρασία ασθένειες, όπως το ωίδιο. Ωστόσο, άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η αφαίρεση φυλλώματος από το φυτό πεπονιού έχει ως αποτέλεσμα παραγωγή λιγότερο γευστικών καρπών.

Απαιτήσεις πεπονιού σε νερό και συστήματα άρδευσης

Σύμφωνα με το Iowa State University, οι ανάγκες του πεπονιού σε νερό κατά την περίοδο ξηρασίας, κυμαίνονται από 25mm-50mm νερού κάθε 7 έως 10 ημέρες. Φυσικά, οι ανάγκες σε νερό μπορεί να είναι τελείως διαφορετικές υπό διαφορετικές καιρικές συνθήκες και τύπους εδάφους. Για παράδειγμα, ημέρες με υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία ή βροχοπτώσεις μπορεί να μην απαιτούν καθόλου άρδευση. Από την άλλη πλευρά, μια ξηρή μέρα με πολύ υψηλή θερμοκρασία μπορεί να απαιτήσει περισσότερες από μία αρδεύσεις ανά ημέρα.

Πολλοί παραγωγοί στις μεσογειακές χώρες προτιμούν να ποτίζουν τα πεπόνια τους για 10 λεπτά, κάθε δεύτερη ημέρα κατά τη διάρκεια των πρώτων σταδίων τους. Μειώνουν τις αρδευτικές συνεδρίες στο μισό, καθώς οι καρποί προσεγγίζουν την ωρίμανση. Τέλος, μειώνουν περαιτέρω το παρεχόμενο νερό και σχεδόν σταματούν την άρδευση κατά τα τελευταία στάδια ωρίμανσης. Η υπερβολική ποσότητα νερού σε αυτά τα στάδια θα έχει ως αποτέλεσμα φρούτα υδαρή και άγευστα με μια χαρακτηριστική λευκή καρδιά, λόγω της μειωμένης συγκέντρωσης σε σάκχαρα. Ωστόσο, υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός παραγωγών που προτιμούν να μη μειώσουν την άρδευση κατά τη διάρκεια των σταδίων ωρίμανσης. Το κάνουν αυτό επειδή τα φυτά συνεχίζουν να παράγουν νέα φρούτα. Σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, οι παραγωγοί πεπονιών παρέχουν κατά μέσο όρο 25mm-50mm νερό ανά εβδομάδα. Πολλοί παραγωγοί προτιμούν να ποτίζουν τα πεπόνια τους νωρίς το πρωί για να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης ασθενειών.

Γενικά, τα πεπόνια έχουν υψηλές απαιτήσεις νερού, αλλά το πότισμα του φυλλώματος έχει συνδεθεί με την αναπτυξη διαφόρων ασθενειών. Η υπερβολική υγρασία γενικά μπορεί να ευνοήσει την ανάπτυξη παθογόνων όπως το ωίδιο. Από την άλλη πλευρά, τα φυτά που υποβάλλονται σε υδατικό στρες είναι περισσότερο ευαίσθητα σε ασθένειες. Το πιο συνηθισμένο σύστημα άρδευσης είναι η στάγδην άρδευση.

Επικονίαση πεπονιού

Οι κόκκοι γύρης που παράγονται από τα λουλούδια πεπονιών έχουν σχετικά μεγάλο βάρος και δεν μπορούν να μεταφερθούν επαρκώς από τον άνεμο. Η επικονίαση βασίζεται στη δραστηριότητα των μελισσών και άλλων ωφέλιμων εντόμων που μεταφέρουν τη γύρη. Σε μεγάλες εμπορικές καλλιέργειες πεπονιών, η τοποθέτηση 2-3 ισχυρών κυψελών ανά 10 στρέμματα κατά το χρονικό διάστημα πριν από την άνθιση είναι σχεδόν απαραίτητη. Θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση εντομοκτόνων επιβλαβών για τις μέλισσες. Εάν η χρήση ορισμένων εντομοκτόνων δεν μπορεί να αποφευχθεί, οι καλλιεργητές προτιμούν να τα εφαρμόζουν σε συγκεκριμένες ώρες, για παράδειγμα αργά το βράδυ όπου η δραστηριότητα των μελισσών είναι περιορισμένη (συμβουλευτείτε έναν τοπικό αδειούχο γεωπόνο).

Λίπανση πεπονιού

Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να λάβετε υπόψη την κατάσταση του εδάφους του αγρού σας μέσω εξαμηνιαίων ή ετήσιων εδαφολογικών αναλύσεων, προτού εφαρμόσετε οποιαδήποτε μέθοδο λίπανσης. Κανένα έδαφος δεν είναι ακριβώς ίδιο με κάποιο άλλο και κανείς δεν μπορεί να σας συμβουλεύσει σχετικά με μεθόδους λίπανσης χωρίς να λάβει υπόψη τα δεδομένα των αναλύσεων του εδάφους σας, την ιστολογική ανάλυση και το ιστορικό καλλιεργειών του αγρού σας. Ωστόσο, θα παρουσιάσουμε τα πιο κοινώς χρησιμοποιούμενα συστήματα λίπανσης φυτών πεπονιών, που χρησιμοποιούνται από σημαντικό αριθμό αγροτών.

Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος λίπανσης ονομάζεται υδρολίπανση. Οι αγρότες εκχύουν υδατοδιαλυτά λιπάσματα στο σύστημα στάγδην άρδευσης. Με αυτό τον τρόπο, μπορούν να παρέχουν σταδιακά τις θρεπτικές ουσίες και να δίνουν στο φυτό τον κατάλληλο χρόνο για να τις απορροφήσει. Η λίπανση γενικά ξεκινά περίπου δύο έως τρεις εβδομάδες μετά τη μεταφύτευση πεπονιού.

Πολλοί γεωργοί εφαρμόζουν μια βασική λίπανση, όπως καλά χωνεμένη κοπριά κατά μήκος των σειρών μία εβδομάδα πριν από τη φύτευση και ξεκινούν την υδρολίπανση με την εφαρμογή λιπάσματος Ca(NO3)2 περίπου δύο εβδομάδες μετά τη μεταφύτευση. Κατά τη διάρκεια των επόμενων αρδεύσεων, εφαρμόζουν λίπασμα αζώτου-φωσφόρου-καλίου 12-48-8, εμπλουτισμένου με ιχνοστοιχεία (μικροθρεπτικά στοιχεία). Σε πολλές περιπτώσεις, τα μικροθρεπτικά στοιχεία διευκολύνουν τα φυτά να ξεπεράσουν τις συνθήκες στρες που προκαλούνται κατά τη μεταφύτευση. Κατά τη διάρκεια της άνθισης, ορισμένοι παραγωγοί παρέχουν στα πεπόνια τους λίπανση ασβεστίου προκειμένου να διευκολύνουν τη βέλτιστη επικονίαση, αν και αυτή η τεχνική έχει αμφισβητηθεί κατά καιρούς. Άλλοι αγρότες αναφέρουν ότι η εφαρμογή νιτρικού καλίου στο στάδιο άνθησης είναι επωφελής.

Όταν τα πεπόνια ξεκινούν τη διαδικασία καρπόδεσης, ορισμένοι καλλιεργητές αρχίζουν να εφαρμόζουν ένα ισορροπημένο λίπασμα αζώτου-φωσφόρου-κάλιο 20-20-20. Συνεχίζουν το 20-20-20 μέχρι ο καρπός να φτάσει ⅔ του τελικού βάρους του. Από το σημείο αυτό, αρχίζουν να παρέχουν  στα πεπόνια ΚΝΟ3. Στο τελικό στάδιο ωρίμανσης, αλλάζουν τη μέθοδο εφαρμογής καλίου παρέχοντας K2SO4. Σε αυτό το στάδιο, τα φυτά συνήθως έχουν μεγαλύτερες ανάγκες σε κάλιο, προκειμένου να δημιουργήσουν μεγάλους, καλοσχηματισμένους καρπούς. Λάβετε υπόψη ότι τα φυτά πεπονιών συχνά υποφέρουν από ανεπάρκεια μαγνησίου. Στην περίπτωση αυτή, οι γεωργοί εφαρμόζουν θειικό μαγνήσιο ή οξείδιο μαγνησίου.

Ωστόσο, αυτά είναι απλά κοινά πρότυπα που δεν πρέπει να ακολουθούνται χωρίς να κάνετε τη δική σας έρευνα. Κάθε έδαφος είναι διαφορετικό και έχει διαφορετικές ανάγκες. Ο έλεγχος των θρεπτικών συστατικών του εδάφους και του pH είναι ζωτικής σημασίας πριν από την εφαρμογή οποιασδήποτε μεθόδου λίπανσης. Μπορείτε να συμβουλευτείτε τον τοπικό σας διπλωματούχο γεωπόνο.

Συγκομιδή και αποθήκευση πεπονιού

Οι περισσότερες ποικιλίες πεπονιού φθάνουν στην πλήρη ωριμότητά τους και είναι έτοιμες για συγκομιδή 78 έως 90 ημέρες μετά τη μεταφύτευση. Όταν είναι έτοιμοι για συγκομιδή, στις περισσότερες περιπτώσεις παρατηρούμε μια κίτρινη κηλίδα στην επιφάνεια  του φρούτου που βρίσκεται σε επαφή με το χώμα. Επιπλέον, παρατηρούμε αλλαγές στο χρώμα του φλοιού, αυξημένο άρωμα ή ευκολία του καρπού να αποκοπεί από το βλαστό.

Λόγω των διαφορών όσον αφορά τον χρόνο επικονίασης, όλα τα πεπόνια δεν ωριμάζουν ταυτόχρονα. Έτσι, ίσως χρειαστεί να συγκομίσουμε το ίδιο χωράφι περισσότερες από μία φορές. Τα πεπόνια μπορούν να συλλεχθούν μόνο με το χέρι και όχι με κάποιο μηχάνημα. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να κόψουμε και όχι να τραβήξουμε το πεπόνι. Μετά τη συγκομιδή, τα πεπόνια πλένονται συχνά και αποθηκεύονται σε χαμηλή θερμοκρασία.

Απόδοση καλλιέργειας πεπονιού ανά στρέμμα

Οι παραγωγοί πεπονιών αναφέρουν ότι μπορούν να παράγουν 1,5-5 τόνους πεπονιών ανά στρέμμα (1 στρέμμα = 1000 τετραγωνικά μέτρα). Σύμφωνα με το Iowa State University, σε μεγάλες εμπορικές καλλιέργειες πεπονιών των Ηνωμένων Πολιτειών, οι αναφερόμενες αποδόσεις ποικίλουν από 2.3 έως 6 τόνους ανά στρέμμα.

Η απόδοση εξαρτάται φυσικά από την ποικιλία του πεπονιού, τη γενική υγεία των φυτών κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, τις αποστάσεις φύτευσης και τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Στις εμπορικές εκμεταλλεύσεις πεπονιών, μπορεί να αναμένουμε τη συγκομιδή 2 ή ακόμη και 3 πεπονιών πλήρους μεγέθους ανά φυτό.

Κυριότεροι Εχθροί και ασθένειες πεπονιού

Η πρώτη μέριμνα κατά των παρασίτων και των ασθενειών είναι πάντα η αμειψισπορά. Το δεύτερο είναι η αγορά μόνο πιστοποιημένων σπόρων και φυτών απαλλαγμένων από ασθένειες.

Εχθροί

Αφίδες

Οι Αφίδες απομυζούν τα κυτταρικά υγρά και προκαλούν αποδυνάμωση του φυτού. Τα φύλλα αρχίζουν να συρρικνώνονται και να συστρέφονται. Επιπλέον, οι αφίδες είναι φορείς αρκετών  ιών. Μια καλή τεχνική είναι η διαρκής παρακολούθηση και καταγραφή του πληθυσμού τους μέσω της χρήσης παγίδων φερομόνης. Εάν ο αριθμός είναι πάνω από τα ανεκτά όρια, τότε μπορείτε να εξετάσετε τη χημική παρέμβαση, πάντα μετά από τη συμβουλή ενός τοπικού αδειούχου γεωπόνου. Υπάρχουν βιολογικές και χημικές λύσεις στην αγορά, οι οποίες φυσικά θα πρέπει πάντα να χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τα πρότυπα GAP και την εποπτεία ενός γεωπόνου

Ασθένειες Πεπονιού

Ανθράκωση

Η ανθράκωση  είναι μια ασθένεια που προκαλεί σοβαρές βλάβες στο πεπόνι, κυρίως στα φύλλα. Προκαλείται από τον μύκητα Colletotrichum lagenarium. Ο δροσερός και υγρός καιρός ευνοεί την εξάπλωση των σπορίων του μύκητα. Οι ξηρές και θερμές καιρικές συνθήκες σταματούν τον κύκλο της νόσου, η οποία θα συνεχιστεί και πάλι όταν οι καιρικές συνθήκες θα είναι οι βέλτιστες. Τα συμπτώματα εμφανίζονται κυρίως στα παλαιότερα φύλλα, προκαλώντας καφέ νεκρωτικές κηλίδες. Μπορούμε επίσης να παρατηρήσουμε αυτές τις βλάβες στους μίσχους, τα λουλούδια και τα φρούτα. Ο έλεγχος της ανθράκωσης αρχίζει με τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα. Αυτά περιλαμβάνουν: έλεγχο των ζιζανίων και σωστές αποστάσεις μεταξύ των φυτών, μαζί με κατάλληλο κλάδεμα για βέλτιστο αερισμό. Τα κατάλληλα επίπεδα θρέψης και άρδευσης στα φυτά μπορούν επίσης να ενισχύσουν την άμυνά τους. Η χημική αντιμετώπιση χρησιμοποιείται μόνο αν το πρόβλημα είναι σοβαρό και πάντα υπό την επίβλεψη ενός τοπικού γεωπόνου.

Αλτερνάρια 

Η αλτερνάρια είναι μια ασθένεια που προκαλείται από είδη του μύκητα Alternaria όπως ο Alternaria cucumerina. Η ασθένεια ευνοείται από τις υψηλές θερμοκρασίες σε συνδυασμό με υψηλά επίπεδα υγρασίας. Τα συμπτώματα αρχίζουν με την ανάπτυξη χαρακτηριστικών κηλίδων στα παλαιότερα φύλλα. Αυτές οι κηλίδες θα γίνουν περιοδικά νεκρωτικές καθώς εξελίσσεται η ασθένεια. Κατά τα τελευταία στάδια, ολόκληρο το φύλλο θα πεθάνει τελικά.

Ωίδιο

Το ωίδιο προκαλείται από πολλά διαφορετικά είδη μυκήτων. Ωστόσο, τα Erysiphe cichoracearum και Podosphaera xanthii φαίνεται να είναι τα πιο συνηθισμένα. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ασθένειας αποτελεί ένα λευκό επίχρισμα σαν αλεύρι στα φύλλα. Καθώς το παθογόνο περνά μέσα από τα αγγεία, τα φύλλα τείνουν να γίνονται καφέ και τελικά πεθαίνουν. Πρέπει πάντα να απολυμαίνουμε τα εργαλεία μας αφού έχουμε αγγίξει ένα μολυσμένο φυτό, προκειμένου να αποτρέψουμε τη διάδοση της λοίμωξης σε υγιή φυτά.

Βερτισιλλίωση

Η βερτισιλλίωση είναι μια ασθένεια που προκαλείται από τον μύκητα Verticillium dahliae. Το παθογόνο μπορεί να επιβιώσει πολλά χρόνια στο έδαφος και να μολύνει τα φυτά ανά πάσα στιγμή. Η μόλυνση ευνοείται από δροσερό ή ήπιο καιρό, γεγονός που εξηγεί γιατί συνήθως παρατηρούνται συμπτώματα κατά την άνοιξη.

Ο έλεγχος ξεκινά με κατάλληλα προληπτικά μέτρα παρόμοια με εκείνα της Ανθράκωσης. Επιπλέον, θα πρέπει αποφύγουμε τη φύτευση πεπονιών σε περιοχές όπου καλλιεργούνται και  άλλες ευπαθείς καλλιέργειες.

Μωσαϊκό Αγγουριού

Το μωσαϊκό αγγουριού είναι μια ασθένεια που προκαλείται από τον ιό CMV, που συνήθως μεταδίδεται από αφίδες. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν το κύρτωμα του φυλλώματος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα φύλλα έχουν ήδη αναπτύξει ένα χαρακτηριστικό κίτρινο αποχρωματισμό που μοιάζει με μωσαϊκό πάνω τους. Μπορούμε επίσης να παρατηρήσουμε μικρότερα φύλλα από αυτά που υπάρχουν σε υγιή φυτά. Τα λουλούδια μπορούν επίσης να επηρεαστούν. Τα πέταλά τους μπορεί να γίνουν πράσινα και καχεκτικά. Η διαχείριση περιλαμβάνει τον έλεγχο του πληθυσμού των αφίδων στον αγρό και λήψη μέτρων υγιεινής όπως απολύμανση εργαλείων και καταστροφής των μολυσμένων φυτών.

Έχετε εμπειρία στην καλλιέργεια πεπονιού; Παρακαλούμε μοιραστείτε την εμπειρία, τις μεθόδους και τις πρακτικές σας στα παρακάτω σχόλια. Όλο το περιεχόμενο που θα προσθέσετε θα αναθεωρηθεί σύντομα από τους Γεωπόνους μας. Μόλις εγκριθεί, θα προστεθεί στο Wikifarmer.com και θα επηρεάσει θετικά χιλιάδες νέους αλλά και έμπειρους αγρότες σε όλο τον κόσμο.

Οι συνεργάτες μας

Ενώνουμε τις δυνάμεις μας με Μ.Κ.Ο., Πανεπιστήμια και άλλους οργανισμούς παγκοσμίως ώστε μαζί να μπορέσουμε να επιτύχουμε τους κοινούς μας στόχους για βιωσιμότητα και ευημερία των ανθρώπων.