Τι είναι η αμειψισπορά και γιατί είναι ωφέλιμη;

Τι είναι η αμειψισπορά και γιατί είναι ωφέλιμη;

Αμειψισπορά σημαίνει ότι δύο ή περισσότερα διαφορετικά είδη καλλιεργούνται το ένα μετά το άλλο. Σε ένα πρόγραμμα αμειψισποράς, ένας αγρότης δεν καλλιεργεί ποτέ το ίδιο είδος σε δύο διαδοχικές καλλιεργητικές περιόδους. Έχει βρεθεί ότι η αμειψισπορά αποτρέπει τη διάβρωση του εδάφους, βελτιώνει τη δομή του, αυξάνει την συγκέντρωση των θρεπτικών συστατικών, προάγει τη βιοποικιλότητα και μειώνει τον πληθυσμό των ζιζανίων και των παρασίτων.

Γιατί με την αμειψισπορά αυξάνεται το άζωτο του εδάφους;

Στις περισσότερες περιπτώσεις, ένα ψυχανθές, όπως η μηδική ή το κόκκινο τριφύλλι, επιλέγεται ως η μία από τις 3 ή 4 καλλιέργειες του προγράμματος αμειψισποράς. Αυτά τα φυτά είναι γνωστά για τη δέσμευση αζώτου στο έδαφος. Τα ριζόβια βακτήρια που βρίσκονται στις ρίζες των φυτών μετατρέπουν το ατμοσφαιρικό άζωτο σε μορφές οργανικού αζώτου, μια διαδικασία γνωστή ως “αζωτοδέσμευση”. Αυτή η διαδικασία παρέχει μεγάλες ποσότητες αζώτου (Ν) στις επόμενες καλλιέργειες και εμπλουτίζει την οργανική ύλη στο έδαφος.

Τι να φυτέψετε μετά τις ντομάτες σε ένα πρόγραμμα αμειψισποράς;

Μετά την ντομάτα, μπορείτε να φυτέψετε ένα ψυχανθές (φασόλια, μπιζέλια, μηδική).

Τι να φυτέψετε πριν το σιτάρι σε ένα πρόγραμμα αμειψισποράς;

Και σε αυτή την περίπτωση, οι καλλιέργειες ψυχανθών, όπως ο αρακάς, τα λούπινα και οι φακές, δεσμεύουν το άζωτο του αέρα. Έτσι, παρέχεται σημαντική ποσότητα Ν στις ακόλουθες καλλιέργειες δημητριακών που μπορεί να διατηρηθεί στο χωράφι για πάνω από ένα έτος. Φυσικά, υπάρχουν και άλλες επιλογές. Το πιο σημαντικό όφελος από την εναλλαγή καλλιεργειών είναι η μείωση των ασθενειών που επιβιώνουν στο έδαφος και στα φυτικά υπολείμματα. Στην Αυστραλία, για παράδειγμα, η απόδοση σιταριού μετά από καλλιέργειες ελαιοκράμβης ή λιναρόσπορου ήταν κατά μέσο όρο 20% υψηλότερη σε σχέση με όταν είχε προηγηθεί ξανά καλλιέργεια σιταριού, κυρίως λόγω της μείωσης των ασθενειών.

Τι να φυτέψετε πριν από το καλαμπόκι σε ένα πρόγραμμα αμειψισποράς;

Τα ψυχανθή (όπως τα φιστίκια και τα φασόλια) δεσμεύουν το άζωτο στο έδαφος. Όταν τα πράσινα μέρη και οι ρίζες τους σαπίζουν, αυτό το άζωτο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλες καλλιέργειες, όπως ο αραβόσιτος. Το αποτέλεσμα είναι υψηλότερες, πιο σταθερές αποδόσεις χωρίς την ανάγκη εφαρμογής κάποιου ακριβού ανόργανου λιπάσματος.

Βιβλιογραφία

https://www.fao.org/3/y5146e/y5146e0a.html

https://teca.apps.fao.org/teca/pt/technologies/8367