Τι είναι η Αειφόρος-Βιώσιμη Γεωργία;

Τι είναι η Βιώσιμη Γεωργία;

Η Βιώσιμη Γεωργία βασίζεται σε μια φιλοσοφία και ένα σύνολο πρακτικών που όλες μαζί ικανοποιούν τα τρία παρακάτω σημεία:

• Σεβασμός στο περιβάλλον και προστασία των φυσικών πόρων
• Εξασφάλιση δίκαιου και επαρκούς εισοδήματος για τους αγρότες του σήμερα
• Εξασφάλιση της ικανότητας των επόμενων γενεών να ζουν από τη γεωργία και να έχουν δίκαιο και επαρκές εισόδημα και στο μέλλον.

Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα και διαφορετικές πτυχές της Βιώσιμης Γεωργίας. Ως γενική φιλοσοφία, η υιοθέτηση της Βιώσιμης Γεωργίας σημαίνει ότι μπορείς να επιτύχεις ικανοποιητική απόδοση σε μια συγκεκριμένη καλλιέργεια, αλλά ταυτόχρονα να μην μολύνεις το περιβάλλον (έδαφος, αέρας, νερό), να μην καταστρέφεις κανένα φυσικό πόρο και να μην διαταράσσεις το οικοσύστημα και τη βιοποικιλότητα μέσω της δραστηριότητάς σου. Η διατήρηση ενός υγιούς εδάφους για τα επόμενα χρόνια, η ανακύκλωση, η ελαχιστοποίηση κάθε είδους αποβλήτων και ο εξορθολογισμός της χρήσης των υδάτινων πόρων αποτελούν επίσης αρχές της Αειφόρου Γεωργίας.

Παράδειγμα: Ο ψεκασμός με ένα ζιζανιοκτόνο ευρέος φάσματος του οποίου οι συνέπειες δεν λαμβάνονται υπόψη δεν συνάδει με τη φιλοσοφία της Βιώσιμης Γεωργίας, αφού με αυτόν τον τρόπο πολλά διαφορετικά είδη φυτών και εντόμων βλάπτονται. Μάλιστα, τα περισσότερα από αυτά μπορεί να μην αποτελούν κιόλας κίνδυνο για την εκάστοτε καλλιέργεια. Από την άλλη πλευρά, η εναλλαγή καλλιεργειών έχει βρεθεί ότι βελτιώνει το έδαφος, καταστέλλει τα ζιζάνια και μειώνει τον πληθυσμό τους. Συνεπώς, η αμειψισπορά είναι μια μέθοδος που πετυχαίνει το ίδιο αποτέλεσμα με την προηγούμενη μέθοδο (ψεκασμός με ζιζανιοκτόνο ευρέος φάσματος), αλλά είναι συμβατή με την Αειφόρο Γεωργία, καθώς σέβεται το περιβάλλον και προάγει τη βιοποικιλότητα.

Ποιος είναι ο κύριος αποτρεπτικός παράγοντας για την υιοθέτηση πρακτικών βιώσιμης γεωργίας;

Το μεγαλύτερα εμπόδια για την εγκαθίδρυση της Βιώσιμης Γεωργίας είναι η έλλειψη εκπαίδευσης και η έλλειψη κεφαλαίων από την πλευρά των αγροτών. Με άλλα λόγια, οι αγρότες μπορεί να μην γνωρίζουν τις συνέπειες της μη υιοθέτησης της Βιώσιμης Γεωργίας και επομένως συνεχίζουν να εφαρμόζουν τις παλιές παραδοσιακές μεθόδους που υποβαθμίζουν τους φυσικούς πόρους και μολύνουν το περιβάλλον. Ταυτόχρονα, κάποιοι άλλοι ίσως να μην μπορούν να εφαρμόσουν τις πρακτικές αυτές λόγω έλλειψης κεφαλαίων. Η καθιέρωση μεθόδων Βιώσιμης Γεωργίας απαιτεί χιλιάδες μικρά βήματα που όλα μαζί θα οδηγήσουν τον αγρότη στο επόμενο επίπεδο σε βάθος 3-4 χρόνων. Έτσι, ορισμένοι αγρότες δεν επιθυμούν να περιμένουν τόσο πολύ και βασίζονται αποκλειστικά στο βραχυπρόθεσμο εισόδημα της κάθε σεζόν.

Για παράδειγμα, όταν ένας αγρότης βλέπει ότι ένα επικίνδυνο ζιζάνιο έχει εμφανιστεί μέσα στην καλλιέργεια και ανταγωνίζεται έντονα τα φυτά, είναι πολύ πιο εύκολο να ψεκάσει αμέσως με ένα ζιζανιοκτόνο ευρέος φάσματος για να σώσει τη φετινή καλλιέργεια παρά να σχεδιάσει μια στρατηγική με πρακτικές Βιώσιμης Γεωργίας για την σταδιακή καταστολή των ζιζανίων. Οι κυβερνήσεις, οι θεσμοί και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είναι υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση ενός ρεαλιστικού σχεδίου που θα περιλαμβάνει επενδύσεις για την κατάρτιση των παραγωγών, που θα επιδοτεί την παραγωγή και που θα ενθαρρύνει τους αγρότες που υιοθετούν τις Βιώσιμες Γεωργικές Πρακτικές. Το ευρύ κοινό (καταναλωτές) μπορεί επίσης να επιβραβεύσει την υιοθέτηση Βιώσιμων Αγροτικών Πρακτικών, επιλέγοντας προιόντα που προκύπτουν από τέτοιου είδους καλλιέργειες.