Επαγγελματική καλλιέργεια αγγουριού

Επαγγελματική καλλιέργεια αγγουριού
Αγγούρι
Μοιράσου το:

Το άρθρο αυτό είναι επίσης διαθέσιμο στις ακόλουθες γλώσσες:

Το άρθρο αυτό είναι επίσης διαθέσιμο στις ακόλουθες γλώσσες: English (Αγγλικα) Español (Ισπανικα) Français (Γαλλικα) Deutsch (Γερμανικα) हिन्दी (Ινδικα)

Περισσότερες μεταφράσειςΛιγότερες μεταφράσεις

Το αγγούρι (Cucumis sativus) ανήκει στην οικογένεια Cucurbitaceae, που ονομάζεται επίσης και οικογένεια των κολοκυνθοειδών, μαζί με την κολοκύθα, το καρπούζι και το πεπόνι. Καλλιεργείται ευρέως για τους βρώσιμους καρπούς του. Τα αγγούρια γενικά προτιμούν σχετικά θερμό κλίμα (άλλωστε πρόκειται για καλοκαιρινή καλλιέργεια), με θερμοκρασίες μεταξύ 24-30°C και 4-6 ώρες καθημερινή άμεση έκθεση στον ήλιο. Επιπλέον, χρειάζονται βαθύ, γόνιμο, καλά στραγγιζόμενο,  πλούσιο σε οργανική ουσία έδαφος με pH 6,0- 7,5 για να ευδοκιμήσουν. Συνήθως, οι καλλιεργητές αγγουριών εφαρμόζουν κατεργασία ή / και όργωμα σε βάθος 2,5-5 cm για να ελαφρύνουν το έδαφος και να καταστρέψουν τυχόν ζιζάνια πριν να ξεκινήσουν τη σπορά ή τη φύτευση της καλλιέργειάς τους.

 Η επιλογή μιας ποικιλίας αγγουριού είναι ζωτικής σημασίας και πρέπει να γίνεται αφού ληφθούν υπόψη πολλοί παράγοντες. Ένας από τους σημαντικότερους είναι η τελική χρήση του προϊόντος και η αγορά στην οποία απευθύνεται. Οι περισσότερες ποικιλίες αγγουριών κατηγοριοποιούνται σε τύπους φρέσκο (που χρησιμοποιούνται στην σαλάτα) και πίκλες (τουρσί), με τις πίκλες να είναι πολύ μικρότερες σε μέγεθος και πιο τραγανές. Οι ποικιλίες αγγουριού για νωπή κατανάλωση καλλιεργούνται κυρίως σε κήπους. Μία από τις σημαντικότερες απαιτήσεις είναι η ομοιομορφία των καρπών. Το ευρωπαϊκό ή αγγλικό αγγούρι είναι η πιο δημοφιλής ποικιλία αγγουριού. Σήμερα, τα περισσότερα υβρίδια αγγουριού που χρησιμοποιούνται για εμπορική καλλιέργεια είναι γυνόοικα ή παρθενοκαρπικά ή “έχουν μόνο θηλυκά άνθη”. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές ποικιλίες αγγουριού που χρειάζονται γονιμοποίηση για να παράγουν καρπούς.

 Λόγω του χαμηλότερου κόστους και της καλή αποτελεσματικότητας, οι περισσότεροι παραγωγοί αγγουριού (ιδίως σε μεγαλύτερες κλίμακες) προτιμούν την απευθείας σπορά από τον Φεβρουάριο έως τις αρχές Ιουνίου (ανάλογα με την περιοχή και το τοπικό κλίμα αυτής). Η απαίτηση σποράς αγγουριού είναι 1-2,5 κιλά σπόρων ανά εκτάριο. Το αγγούρι φυτεύεται συνήθως με απόσταση 60 εκατοστών μεταξύ των φυτών και 120-180 εκατοστών μεταξύ των γραμμών. Ορισμένοι αγρότες χρησιμοποιούν εδαφοκάλυψη για να καλύψουν το έδαφος γύρω από τα φυτά και να διατηρήσουν καλή εδαφική υγρασία. Καλύμματα σειρών, όπως πλαστικές σήραγγες, πλαστικά ή υφασμάτινα καλύμματα και άλλα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση της πρωιμότητας και την προστασία των σπορόφυτων αγγουριού σε ψυχρότερες περιοχές στις αρχές της καλλιεργητικής περιόδου. Τα καλύμματα πρέπει να αφαιρούνται όταν η θερμοκρασία του εδάφους έχει φτάσει τους 30°C ή/και όταν τα φυτά ανθίζουν.

 Η γενική σύσταση για μια μέση αναμενόμενη απόδοση 30 τόνων αγγουριού ανά εκτάριο σε υπαίθρια καλλιέργεια είναι 50-120 kg N, 40-100 kg P και 80-180 kg K ανά εκτάριο (81.7-196 kg N, 65.5-163 kg P και 130.7-294 kg K ανά στρέμμα) . Συνήθως, το άζωτο (Ν) εφαρμόζεται νωρίς και σε πολλαπλές εφαρμογές, ο φώσφορος (Ρ) σε 1 δόση ακριβώς πριν από τη φύτευση και το κάλιο (Κ) λίγο αργότερα (για να είναι διαθέσιμο μετά από 30-55 ημέρες μετά τη φύτευση). Οι περισσότεροι αγρότες προτιμούν να εφαρμόζουν λίγο κομπόστ ή καλά χωνεμένη κοπριά 1-2 μήνες πριν από τη σπορά για να προσφέρουν στα φυτά τους το άζωτο και άλλα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζονται τα αγγούρια. Η άρδευση είναι απαραίτητη, στις περισσότερες περιπτώσεις. Το αγγούρι χρειάζεται 2,5-5 cm νερό την εβδομάδα. Ενώ υπάρχουν πολλά συστήματα άρδευσης που χρησιμοποιούνται στο αγγούρι, η άρδευση με σταγόνες χρησιμοποιείται στην πλειονότητα των καλλιεργειών αγγουριού.

Τα αγγούρια μπορεί να υποφέρουν από ασθένειες και παράσιτα. Οι πιο συνηθισμένες ασθένειες στην καλλιέργεια είναι ο περονόσπορος, το ωίδιο, βακτηριώσεις και φουζαριώσεις, από τον μύκητα του γένους Fusarium. Παρομοίως, οι αφίδες, οι τετράνυχοι και τα σκαθάρια του αγγουριού είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα παράσιτα που προσβάλλουν το αγγούρι. Αν αφεθούν ανεξέλεγκτα μπορεί να προκαλέσουν σημαντικές απώλειες στην απόδοση.

Τα αγγούρια συγκομίζονται συνήθως 50-60 ημέρες μετά τη φύτευση και η μέση απόδοση της υπαίθρειας καλλιέργειας μπορεί να είναι περίπου 8-40 τόνοι ανά εκτάριο (13.11-65.5 τόνοι/στρέμμα).

Τα αγγούρια αποθηκεύονται σε χώρους με θερμοκρασία 10-13 °C και σχετική υγρασία 85-95% (1,7). Τα αγγούρια μπορούν να αποθηκευτούν σε αυτές τις συνθήκες για 10-20 ημέρες.

Βιβλιογραφία:

  1. http://www.gaiapedia.gr/
  2. https://www.aua.gr/ekk
  3. https://extension.psu.edu/cucumber-pollination
  4. https://vric.ucdavis.edu/pdf/cucumber.pdf
  5. https://plantvillage.psu.edu/topics/cucumber/infos#
  6. https://extension.okstate.edu/fact-sheets/cucumber-production.html

Αγγούρι: Ιστορία, ενδιαφέροντα στοιχεία και διατροφική αξία

Επαγγελματική καλλιέργεια αγγουριού

Ποικιλίες αγγουριού: με ποια κριτήρια πρέπει να διαλέξετε

Αγγούρι: Προετοιμασία και απαιτήσεις εδάφους, κλιματικές συνθήκες

Άρδευση αγγουριού – Απαιτήσεις σε νερό και μέθοδοι άρδευσης

Απαιτήσεις και μέθοδοι λίπανσης για το αγγούρι

Παράσιτα και ασθένειες στην καλλιέργεια του αγγουριού

Απόδοση, συγκομιδή και αποθήκευση αγγουριού

Διαχείριση ζιζανίων στην καλλιέργεια αγγουριών

Οι συνεργάτες μας

Ενώνουμε τις δυνάμεις μας με Μ.Κ.Ο., Πανεπιστήμια και άλλους οργανισμούς παγκοσμίως ώστε μαζί να μπορέσουμε να επιτύχουμε τους κοινούς μας στόχους για βιωσιμότητα και ευημερία των ανθρώπων.